متن عربی

61-  و من كتاب له (عليه السلام) إلى كميل بن زياد النخعي و هو عامله على هيت ، ينكر عليه تركه دفع من يجتاز به من جيش العدو طالبا الغارة :
أَمَّا بَعْدُ فَإِنَّ تَضْيِيعَ الْمَرْءِ مَا وُلِّيَ وَ تَكَلُّفَهُ مَا كُفِيَ لَعَجْزٌ حَاضِرٌ وَ رَأْيٌ مُتَبَّرٌ وَ إِنَّ تَعَاطِيَكَ الْغَارَةَ عَلَى أَهْلِ قِرْقِيسِيَا وَ تَعْطِيلَكَ مَسَالِحَكَ الَّتِي وَلَّيْنَاكَ لَيْسَ بِهَا مَنْ يَمْنَعُهَا وَ لَا يَرُدُّ الْجَيْشَ عَنْهَا لَرَأْيٌ شَعَاعٌ فَقَدْ صِرْتَ جِسْراً لِمَنْ أَرَادَ الْغَارَةَ مِنْ أَعْدَائِكَ عَلَى أَوْلِيَائِكَ غَيْرَ شَدِيدِ الْمَنْكِبِ وَ لَا مَهِيبِ الْجَانِبِ  وَ لَا سَادٍّ ثُغْرَةً وَ لَا كَاسِرٍ لِعَدُوٍّ شَوْكَةً وَ لَا مُغْنٍ عَنْ أَهْلِ مِصْرِهِ وَ لَا مُجْزٍ عَنْ أَمِيرِهِ .

متن فارسی

ص   811
امام عليه السلام در نامه خود به كميل بن زياد نخعى كه فرماندار آن حضرت در «هيت» (كنار فرات) بود و به وى اعتراض كرده كه چرا مركز كار خود را رها كرده و گذاشته است دشمن از آنجا عبور كند و دنبال غارت برود چنين نوشت:

بعد از حمد خدا علامت ناتوانى آشكار و فكر ناقص اين است كه شخص مسئوليت خود را ناديده بگيرد و بكارى بپردازد كه مسئوليت آن بعهده ديگران است. اين كار تو كه به مردم «قرقيسيا» حمله كرده اى (چون طرفدار معاويه بودند) و
ص   812
مسئوليت مركز خود را كه بر آن گمارده شده اى و كسى نبوده از آن دفاع كند و حمله لشكر معاويه را از آن دفع نمايد و تعطيل كردن پايگاههاى نظامى ات دليل بر پراكندگى فكر توست. با اين روشى كه در پيش گرفته اى پل پيروزى دشمنانت شده اى كه بوسيله تو، دشمنانت به دوستانت، بدون اين كه ابراز وجود كنى، عرض اندام نمائى، رخنه اى را مسدود سازى، شوكت دشمن را بشكنى، بحال مردم خود مفيد باشى و از رهبر خود دفاع كنى، ضربه بزنند و حمله كنند.