271 - چه کاره هستید؟ |
281 - دزد بيت المال |
291 - ديدگان بصيرت |
|
272 - شناسايى حقيقت |
282 - اصلاح طلبى |
292 - پرده غفلت |
|
273 - همنشين سلطان |
283 - منتهاى رزق |
293 - نادان پرکار |
|
274 - احترام به بازماندگان |
284 - پيروى از دانش |
294 - دانايى و مسئوليت |
|
275 - گفتار حکيمان |
285 - طمع و هلاکت |
295 - وقت اطاعت |
|
276 - شکار رمنده |
286 - ثناى مردم |
296 - روزهاى دشوار |
|
277 - اندوه فردا |
287 - قادر متعال |
297 - معناى قدر |
|
278 - دوستى به اندازه |
288 - اندک اما هميشه |
298 - پستى حقيقى |
|
279 - دنيا براى آخرت |
289 - زيان نافله ها |
299 - برادرى خدايى |
|
280 - استفتاى خليفه |
290 - سفر آخرت |
300 - نافرمانى از خدا |
313- وَ قَالَ (عليه السلام): مَا الْمُبْتَلَى الَّذِي قَدِ اشْتَدَّ بِهِ الْبَلَاءُ بِأَحْوَجَ إِلَى الدُّعَاءِ الَّذِي لَا يأْمَنُ الْبَلَاءَ.
اميرالمومنين (عليه السلام) فرمود: چنين نيست که انسان مبتلايى که رنج او شدت يافته، از انسان ديگرى که به بلاء و رنجى گرفتار نيست اما از رسيدن بلاء و رنج نمى تواند خود را در امان بداند، محتاجتر به دعا بوده باشد. (در هر حال دعا لازم است، چه هنگام ابتلاء براى بر طرف شدن آن، چه هنگام آسايش براى اينکه رنجى به انسان نرسد.)
قبلی بعدی
قم - میدان جانبازان - خیابان شهید فاطمی روبروی کوچه 21 ؛ شماره تماس: 37745111-025
