313- وَ قَالَ (عليه السلام): مَا الْمُبْتَلَى الَّذِي قَدِ اشْتَدَّ بِهِ الْبَلَاءُ بِأَحْوَجَ إِلَى الدُّعَاءِ الَّذِي لَا يأْمَنُ الْبَلَاءَ.
اميرالمومنين (عليه السلام) فرمود: چنين نيست که انسان مبتلايى که رنج او شدت يافته، از انسان ديگرى که به بلاء و رنجى گرفتار نيست اما از رسيدن بلاء و رنج نمى تواند خود را در امان بداند، محتاجتر به دعا بوده باشد. (در هر حال دعا لازم است، چه هنگام ابتلاء براى بر طرف شدن آن، چه هنگام آسايش براى اينکه رنجى به انسان نرسد.)
قبلی [1] بعدی [2]Links
[1] https://farsi.balaghah.net/node/5849
[2] https://farsi.balaghah.net/node/5851