متن عربی

480- وَ قَالَ (عليه السلام) :إِذَا احْتَشَمَ الْمُؤْمِنُ أَخَاهُ فَقَدْ فَارَقَهُ .
قال الرضي : يقال حشمه و أحشمه إذا أغضبه و قيل أخجله أو احتشمه طلب ذلك له و هو مظنة مفارقته .
و هذا حين انتهاء الغاية بنا إلى قطع المختار من كلام أمير المؤمنين عليه السلام ، حامدين للّه سبحانه على ما منّ به من توفيقنا لضم ما انتشر من أطرافه ، و تقريب ما بعد من أقطاره .
و تقرر العزم كما شرطنا أولا على تفضيل أوراق من البياض في آخر كل باب من الأبواب ، ليكون لاقتناص الشارد ، و استلحاق الوارد ، و ما عسى أن يظهر لنا بعد الغموض ، و يقع إلينا بعد الشذوذ ، و ما توفيقنا إلا باللّه عليه توكلنا، و هو حسبنا و نعم الوكيل .
و ذلك في رجب سنة أربع مائة من الهجرة ، و صلى اللّه على سيدنا محمد خاتم الرسل ، و الهادي إلى خير السبل ، و آله الطاهرين ، و أصحابه نجوم اليقين .

متن فارسی

(و فرمود:) هر گاه مرد با ايمان برادر خود را خشمگين ساخت، ميان خود و او جدائى انداخت.

(گويند: حشمه و احشمه، چون او را بخشم آورد. و گفته اند شرمگين شدن و خشم آوردن را براى او خواست. و آن گاه جدائى اوست).

[و اكنون هنگام آن است كه گزيده هاي سخن امير مؤمنان عليه السّلام را پايان دهيم، حالي كه خداي سبحان را بر اين منّت كه نهاد و توفيقي كه به ما داد سپاس مي گوييم. كه آنچه پراكنده بود فراهم كرديم و آنچه دور مي نمود نزديك آورديم. و چنانكه در آغاز بر عهده نهاديم بر آنيم كه برگهاي سفيد در پايان هر باب بنهيم تا آنچه از دست شده و به دست آريم در آن برگها بگذاريم. و بود كه سخني پوشيده آشكار شود و از آن پس كه دور مي نمود به دست آيد. و توفيق ما جز با خدا نيست. بر او توكل كرديم و او ما را بسنده و نيكوكار گزار است.
و اين در رجب سال چهار صد از هجرت است و درود بر سيد ما محمد خاتم پيمبران و هدايت كننده به بهترين راه و بر آل پاك و ياران او باد كه ستارگان يقين اند.]