خانه > شاد کردن دیگران ( حکمت شماره 257 )
خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
متن عربی
257. وَ قَالَ عَليهِ السَّلامُ لِکُمَيْلِ بْنِ زِيادِ النَّخَعي:
- يَا کُمَيْلُ، مُرْ أَهْلَکَ أَنْ يَرُوحُوا فِي کَسْبِ آلْمَکَارِمِ،
- وَ يُدْلِجُوا فِي حَاجَةِ مَنْ هُوَ نَائِمٌ.
- فَوَ الَّذِي وَسِعَ سَمْعُهُ الأَصْوَاتَ، مَا مِنْ أَحَدٍ أَوْدَعَ قَلْباً سُرُوراً إِلاَّ وَ خَلَقَ آللّهُ لَهُ مِنْ ذلِکَ السُّرُورِ لُطْفاً.
- فَإِذَا نَزَلَتْ بِهِ نَائِبَةٌ جَرَى إِلَيْهَا کَالْمَاءِ فِي آنْحِدَارِهِ حَتَّى يَطْرُدَهَا عَنْهُ کَمَا تُطْرَدُ غَرِيبَةُ الإِبِلِ.
متن فارسی
امام (علیه السلام) به کمیل بن زیاد نخعى فرمود:
- اى کمیل! به خانواده ات دستور بده که روزها در کسب فضایل و مکارم بکوشند .
- و شامگاهان در برطرف کردن حوائج مردمى که در خواب اند.
- سوگند به کسى که تمام صداها را مى شنود! هرکس در قلبى سرور و خوشحالى ایجاد کند خدا از آن سرور برایش لطفى مى آفریند که هرگاه مصیبتى بر او وارد شود این لطف همچون آب (در یک سطح شیب دار،
- به سرعت) به سوى او سرازیر شود تا آن مصیبت را از وى (بشوید و) دور سازد، همان گونه که شتر بیگانه، از گله (یا از چراگاه خصوصى) رانده مى شود.
قبلی بعدی