متن عربی

(119) (و من كلام له ( عليه السلام )

تَاللَّهِ لَقَدْ عُلِّمْتُ تَبْلِيغَ الرِّسَالَاتِ
وَ إِتْمَامَ الْعِدَاتِ
وَ تَمَامَ الْكَلِمَاتِ
وَ عِنْدَنَا أَهْلَ الْبَيْتِ أَبْوَابُ الْحِكَمِ
وَ ضِيَاءُ الْأَمْرِ
أَلَا وَ إِنَّ شَرَائِعَ الدِّينِ وَاحِدَةٌ
وَ سُبُلَهُ قَاصِدَةٌ
مَنْ أَخَذَ بِهَا لَحِقَ وَ غَنِمَ
وَ مَنْ وَقَفَ عَنْهَا ضَلَّ وَ نَدِمَ
اعْمَلُوا لِيَوْمٍ تُذْخَرُ لَهُ الذَّخَائِرُ وَ تُبْلَى فِيهِ السَّرَائِرُ
وَ مَنْ لَا يَنْفَعُهُ حَاضِرُ لُبِّهِ فَعَازِبُهُ عَنْهُ أَعْجَزُ وَ غَائِبُهُ أَعْوَزُ
وَ اتَّقُوا نَاراً حَرُّهَا شَدِيدٌ
وَ قَعْرُهَا بَعِيدٌ
وَ حِلْيَتُهَا حَدِيدٌ
وَ شَرَابُهَا صَدِيدٌ
أَلَا وَ إِنَّ اللِّسَانَ الصَّالِحَ يَجْعَلُهُ اللَّهُ تَعَالَى لِلْمَرْءِ فِي النَّاسِ خَيْرٌ لَهُ مِنَ الْمَالِ يُوَرِّثُهُ مَنْ لَا يَحْمَدُهُ

به خدا سوگند، رساندن پيامها
و وفاى به وعده ها
و معنى كلمات را به من آموختند.
ابواب حكمت، نزد ما اهل بيت است
و چراغ دين را ما افروخته ايم.
بدانيد، كه راههاى دين همه يك راه است،
راهى هموار و مستقيم.
هر كه قدم در آن نهد به مقصد رسد و غنيمت برد
و هر كه بدان راه نرود گمراه شود و پشيمانى برد.
براى روزى كه همه اندوخته ها براى آن روز است عمل كنيد. روزى كه رازهاى درون آشكار شود،
كسى را كه عقل حاضر خود سود ندهد، عقلى كه غايب از اوست، عاجزتر از آن است كه سودش دهد.
از آتشى كه گرميش سخت است
و ژرفايش بسيار
و زيورش آهن
[و نوشيدنيش چرك وريم،] بپرهيزيد.
بدانيد ذكر خيرى كه خدا در دهان مردم اندازد از مالى كه به ميراث مى گذارد تا ديگران بخورند و زبان به سپاس نگشايند، بسى بهتر است.