ستودن بيش از آنچه كه سزاوار است نوعى چاپلوسى ، و كمتر از آن ، درماندگى يا حسادت است.
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >  تضییع حق ( حکمت شماره 22 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
برای دسترسی سریع به خطبه مورد نظر، شماره خطبه را وارد کنید
برای دسترسی سریع به نامه مورد نظر، شماره نامه را وارد کنید
برای دسترسی سریع به حکمت مورد نظر، شماره حکمت را وارد کنید

متن عربی

22.و قال (علیه السلام):

  1. لَنَا حَقٌّ، فَإِنْ أُعْطِینَاهُ.
  2. وَ إِلَّا رَکِبْنَا أَعْجَازَ الْاِبِلِ .
  3. وَ إِنْ طَالَ السُّرَى.

قال الرَّضِیُّ: وَ هذا مِنْ لَطِیفِ الکَلامِ وَ فَصِیحِه، و مَعناهُ: أنّا إنْ لَم نُعْطَ حَقَّنا کُنّا أذِلاءَ. وذلِکَ أنَّ الرَّدِیفَ یَرکَبُ عَجُزَ البَعیرِ، کالعَبْدِ و الأسِیرِ وَ مَن یَجری مَجرَاهُما.


متن فارسی

امام (علیه السلام) فرمود:

  1. مارا حقى است که اگر به ما داده شود (آزادیم).
  2. و الّا (همچون اسیران وبردگانى خواهیم بود که) در عقب شتر سوار خواهیم شد.
  3. هرچند حرکت آن شتر زمانى طولانى در تاریکى بگذرد.

سید رضى در ادامه این سخن مى گوید: «این کلام از سخنان لطیف و فصیح امام است ومعناى آن این است که اگر حق ما به ما داده نشود همچون افراد خوار و بى مقدار خواهیم بود واین بدان سبب است که کسى که پشت سر دیگرى سوار بر مرکب مى شود در قسمت عقب مرکب خواهد بود، همچون برده واسیر و مانند آن ها».

قبلی بعدی