عمرى كه خدا از فرزند آدم پوزش را مى پذيرد شصت سال است.
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >   ترجمه (سید جعفر شهیدی)  >   با عبدالله بن زمعه ( خطبه شماره 232 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
برای دسترسی سریع به نامه مورد نظر، شماره نامه را وارد کنید
برای دسترسی سریع به حکمت مورد نظر، شماره حکمت را وارد کنید

متن عربی

232-  و من كلام له ( عليه السلام ) كلم به عبد الله بن زمعة و هو من شيعته، و ذلك أنه قدم عليه في خلافته يطلب منه مالا :فقال ( عليه السلام ) : ‏إِنَّ هَذَا الْمَالَ لَيْسَ لِي وَ لَا لَكَ وَ إِنَّمَا هُوَ فَيْ‏ءٌ لِلْمُسْلِمِينَ وَ جَلْبُ أَسْيَافِهِمْ فَإِنْ شَرِكْتَهُمْ فِي حَرْبِهِمْ كَانَ لَكَ مِثْلُ حَظِّهِمْ وَ إِلَّا فَجَنَاةُ أَيْدِيهِمْ لَا تَكُونُ لِغَيْرِ أَفْوَاهِهِمْ .


متن فارسی

(كه به عبدالله بن زمعه فرمود، و عبدالله از شيعيان او بود، در خلافت امام نزد او آمد و مالى از  بيت المال  خواست امام فرمود:) اين مال نه از آن من است و نه از آن تو. بلكه فيى است، و از آن همه مسلمانان، و براى به خدمت گرفتن شمشير آنان. اگر تو در جنگ با آنان يار باشى چون ايشان، از مال برخوردار باشى، وگرنه آنچه به دست آورند، نبايد ديگران بخورند.

 

قبلی بعدی