چون سختى ها به نهايت رسد، گشايش پديد آيد، و آن هنگام كه حلقه هاى بلا تنگ گردد آسايش فرا رسد.
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >   ترجمه ( علی اصغر فقیهی)  >   ايمان وهجرت ( خطبه شماره 233 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
برای دسترسی سریع به نامه مورد نظر، شماره نامه را وارد کنید
برای دسترسی سریع به حکمت مورد نظر، شماره حکمت را وارد کنید

متن عربی

233- و من کلام له (علیه السلام) اقتص فیه ذکر ما کان منه بعد هجرة النبی (صلی الله علیه وآله) ثم لحاقه به:
فَجَعَلْتُ أَتْبَعُ مَأْخَذَ رَسُولِ اللَّهِ (صلی الله علیه وآله) فَأَطَأُ ذِکرَهُ حَتَّی انْتَهَیتُ إِلَی الْعَرَجِ.
قال السید الشریف رضی الله عنه: فی کلام طویل ، قوله (علیه السلام) فأطأ ذکره من الکلام الذی رمی به إلی غایتی الإیجاز و الفصاحة أراد أنی کنت أعطی خبره (صلی الله علیه وآله) من بدء خروجی إلی أن انتهیت إلی هذا الموضع فکنی عن ذلک بهذه الکنایة العجیبة.


متن فارسی

در حوادث بعد از هجرت
از جمله کلامی است از امیرالمومنین علیه السلام که در آن پیشامدهایی که بعد از هجرت پیغمبر صلی الله علیه و آله (حرکت آن حضرت از مکه به سوی مدینه) برای وی رخ داده، ذکر کرده است: .
پس، پیمودن راهی را که رسول خدا صلی الله علیه و آله می پیمود، شروع کردم و دنبال نمودم، پس از آن، هر گامی را با یاد و جستجوی حال آن حضرت، برمی داشتم تا به ناحیه عرج رسیدم.
(امیرالمومنین (علیه السلام) این سخن را در ضمن کلامی طولانی بیان فرموده است.
شریف رضی گوید: گفته آن حضرت فاطا ذکره از آنچنان سخنانی است که در منتهی درجه ایجاز و فصاحت القا و ایراد شده است، امیرالمومنین (علیه السلام) از این سخن چنین اراده فرموده است که من از آغاز بیرون آمدنم (از مکه) تا رسیدن به این مکان ، خبر مربوط به پیمغبر (صلی الله علیه و آله) را دریافت می داشتم، و امیرالمومنین (علیه السلام) معنی مذکور را با این کنایه عجیب و شگفتی آور بیان فرموده است .

 

قبلی بعدی