متن عربی

275. و قال (علیه السلام):

1. إِنَّ الطَّمَعَ مُورِدٌ غَیْرُ مُصْدِرٍ، وَ ضَامِنٌ غَیْرُ وَفِیٍّ،
2. وَ رُبَّمَا شَرِقَ شَارِبُ الْمَاءِ قَبْلَ رِیِّهِ؛
3. وَ کُلَّمَا عَظُمَ قَدْرُ الشَّیْءِ الْمُتَنَافَسِ فِیهِ، عَظُمَتِ الرَّزِیَّةُ لِفَقْدِهِ،
4. وَ الْاَمَانِیُّ تُعْمِی أَعْیُنَ الْبَصَائِرِ،
5. وَالْحَظُّ یَأْتِی مَنْ لا یَأْتِیهِ.

متن فارسی

امام (علیه السلام) فرمود:

1. طمع، (انسان را) به سرچشمه آب وارد مى کند و او را تشنه بازمى گرداند و ضامنى است که هرگز وفا نمى کند
2. و بسیار مى شود که نوشنده آب پیش از آن که سیراب گردد، آب گلوگیرش مى شود (و هلاک مى گردد).
3.  و هر اندازه ارزش چیزى بیشتر باشد به گونه اى که افراد براى به دست آوردن آن، با یکدیگر به رقابت برخیزند، به همان اندازه مصیبت از دست رفتنش بیشتر است.
4. آرزوها (ى دور و دراز) چشم بصیرت را کور مى کند .
5. و(گاه) سود به سراغ کسى مى رود که او به دنبالش نیست!