جايگاه نهج البلاغه در انديشه سياسى اسلام(از آرمان تا واقعيت)

فرهنگ رجايى در كتاب معركه جهان بينى ها سعى مى كند با استفاده از رهيافتى كه خود آن را ((رهيافت سياست)) مى نامد و آن را در ادامه روش تحليلى ارسطو مى بيند، به فهم دقيق تر انديشه سياسى در ايران قبل و بعد از ظهور اسلام بپردازد. از نظر او در هر دو دوره قبل و بعد از اسلام، جهان بينى غالب در سياست، جهان بينى خيمه اى بوده است. وى با استفاده از اين رهيافت به معرفى پنج قالب فكرى مى پردازد كه عبارتند از شيوه فقاهتى، شيوه ادبا (اندرزنامه نويسى)، شيوه تاريخى، شيوه عرفانى و شيوه فلسفى.

اتحاد و همبستگی در نهج البلاغه

امّا مگر باور کردنی است که جوانی سی و سه ساله دورنگری و اخلاص را تا آنجا رسانده باشد و تا آن حد بر نفس خویش مسلّط و نسبت به اسلام وفادار باشد که به خاطر اسلام راهی را انتخاب کند که پایانش محرومیت و خرد شدن خود اوست! بلی باور کردنی است.

سیمای مدیران در آیینه نهج البلاغه

داشتن خلق نیکو «اکرم اخلاقا»: از ویژگی های خوب هر مدیر،حسن خلق است. خوش خلقی در ناملایمات و مشکلات، سبب می شود تامعضل بهتر و سریع تر حل و فصل شود. در حالت عادی بشاش بودن کارسختی نیست در ناملایمات است که اخلاق حسنه زایل می شود. یک مدیربدخلق به هنگام بروز ناملایمات، همکاران و مشاوران خود را نیزدچار ناهنجاری می کند.

مردم و دولت

از آفات مهم حکومت، بی تفاوتی به ارزش ها، لیاقت ها و تلاش هاست که از طرفی، زمینه ساز قرار گرفتن افراد نالایق در مسئولیت ها می شود و از سوی دیگر، موجب انزوای نیروهای شایسته می گردد. آنچه از سیره پیامبران الهی به دست می آید، این است که آنها همواره نیکوکاران را به تشویق الهی، مژده و بدکاران را از تنبیه الهی بیم می دادند.

سیاست در نهج البلاغه

انسان بخیل، نادان، ستمکار و بی دین، هرگز شایستگی رهبری جامعه را نخواهد داشت؛ چرا که رهبری، رکن اصلی در رشد و پیشرفت جامعه است و انسان های نالایق، جامعه را به پرتگاه سقوط نزدیک می کنند.

فرهنگ سازي از ديدگاه امام علي (ع)(1)

فرهنگ، مجموعه اي است از فضايل و هنرها و آداب و دانش ها و معارف و كليه نيروهاي اخلاقي و روحي كه بشر را از حالت بدوي و ابتدايي خارج ساخته و به سوي كمال معنوي سوق مي دهد.

فرهنگ سازى در نهج البلاغه(2)

فرهنگ، مجموعه اى از دانش ها، بينش ها، نگرش ها، منش ها و ارزش هاى يك ملت مى باشد، پس مى توان گفت كه فرهنگ هر جامعه نيز به عنوان پديده اى بى همتا، به تدريج، در حيات جامعه شكل گرفته و قوام مى يابد