متن عربی

165.و من خطبة له (علیه السلام):

الحث على التآلف‏

(1)لِيَتَأَسَّ صَغِيرُكُمْ بِكَبِيرِكُمْ

(2)وَ لْيَرْأَفْ كَبِيرُكُمْ بِصَغِيرِكُمْ

(3)وَ لَا تَكُونُوا كَجُفَاةِ الْجَاهِلِيَّةِ لَا فِي الدِّينِ يَتَفَقَّهُونَ وَ لَا عَنِ اللَّهِ يَعْقِلُونَ

(4)كَقَيْضِ بَيْضٍ فِي أَدَاحٍ يَكُونُ كَسْرُهَا وِزْراً وَ يُخْرِجُ حِضَانُهَا شَرّاً

بنو أمية

و منها

(5)افْتَرَقُوا بَعْدَ أُلْفَتِهِمْ وَ تَشَتَّتُوا عَنْ أَصْلِهِمْ

(6)فَمِنْهُمْ آخِذٌ بِغُصْنٍ أَيْنَمَا مَالَ مَالَ مَعَهُ

(7)عَلَى أَنَّ اللَّهَ تَعَالَى سَيَجْمَعُهُمْ لِشَرِّ يَوْمٍ لِبَنِي أُمَيَّةَ كَمَا تَجْتَمِعُ قَزَعُ الْخَرِيفِ

(8)يُؤَلِّفُ اللَّهُ بَيْنَهُمْ ثُمَّ يَجْمَعُهُمْ رُكَاماً كَرُكَامِ السَّحَابِ

(9)ثُمَّ يَفْتَحُ [اللَّهُ‏] لَهُمْ أَبْوَاباً يَسِيلُونَ مِنْ مُسْتَثَارِهِمْ كَسَيْلِ الْجَنَّتَيْنِ (10)حَيْثُ لَمْ تَسْلَمْ عَلَيْهِ قَارَةٌ وَ لَمْ تَثْبُتْ عَلَيْهِ أَكَمَةٌ

(11)وَ لَمْ يَرُدَّ سَنَنَهُ رَصُّ طَوْدٍ وَ لَا حِدَابُ أَرْضٍ

(12)يُذَعْذِعُهُمُ اللَّهُ فِي بُطُونِ أَوْدِيَتِهِ

(13)ثُمَّ يَسْلُكُهُمْ‏ يَنابِيعَ فِي الْأَرْضِ‏ يَأْخُذُ بِهِمْ مِنْ قَوْمٍ حُقُوقَ قَوْمٍ

(14) وَ يُمَكِّنُ لِقَوْمٍ فِي دِيَارِ قَوْمٍ

(15)وَ ايْمُ اللَّهِ لَيَذُوبَنَّ مَا فِي أَيْدِيهِمْ بَعْدَ الْعُلُوِّ وَ التَّمْكِينِ كَمَا تَذُوبُ الْأَلْيَةُ عَلَى النَّارِ

الناس آخر الزمان‏

(16)أَيُّهَا النَّاسُ لَوْ لَمْ تَتَخَاذَلُوا عَنْ نَصْرِ الْحَقِّ وَ لَمْ تَهِنُوا عَنْ تَوْهِينِ الْبَاطِلِ

(17)لَمْ  يَطْمَعْ فِيكُمْ مَنْ لَيْسَ مِثْلَكُمْ وَ لَمْ يَقْوَ مَنْ قَوِيَ عَلَيْكُمْ

(18)لَكِنَّكُمْ تِهْتُمْ مَتَاهَ بَنِي إِسْرَائِيلَ

(19)وَ لَعَمْرِي لَيُضَعَّفَنَّ لَكُمُ التِّيهُ مِنْ بَعْدِي أَضْعَافاً بِمَا خَلَّفْتُمُ الْحَقَّ وَرَاءَ ظُهُورِكُمْ

(20)وَ قَطَعْتُمُ الْأَدْنَى وَ وَصَلْتُمُ الْأَبْعَدَ

(21)وَ اعْلَمُوا أَنَّكُمْ إِنِ اتَّبَعْتُمُ الدَّاعِيَ لَكُمْ سَلَكَ بِكُمْ مِنْهَاجَ الرَّسُولِ (22)وَ كُفِيتُمْ مَئُونَةَ الِاعْتِسَافِ

(23)وَ نَبَذْتُمُ الثِّقْلَ الْفَادِحَ عَنِ الْأَعْنَاقِ‏.

متن فارسی

از خطبه های آن حضرت است که در پند و اندرز.

(1)باید کوچک شما از بزرگتان پیروی و متابعت کند.

(2)و باید بزرگان شما به کوچکتان مهربانی و عطوفت کند.

(3)و مانند اشخاص تندخو و جاهلیت نباشید که نه در دین تفکر و کنجکاوی میکنند، و نه درباره خدا عقل خود را بکار میاندازند.

(4)مانند تخم شکسته در محل تخم نهادن مرغان که شکستن آن گناه می باشد، واگر سالم بماند بچه شرّ و بد از آن بیرون میآید(مَثَل ستمکاران مانند تخم پیدا شده در لانه مرغ است اگر بشکنی گناه است چون شاید تخم جوجه دار مرغ باشد؛ و اگر باقی بگذاری شاید تخم افعی باشد و مار از آن بیرون آید، کشتن ستمکاران موجب جنگ و خونریزی و گناه است، باقی گذاشتن آنها احتمال فساد و تباهی جامعه را دارد.

از آن خطبه است در ذکر ملاحم و خبر از حال مردم گذشته و آینده.

(5)مسلمانان از هم جدا شدند بعد از آنکه با هم الفت و اتفاق داشتند، و از اصل خود(امام حق و خلیفه راستین) متفرق گشتند.

(6)پس بعضی از آنها از شاخه های گرفته اند( از دامن اهل بین رسول خدا گرفته اند) آن شاخه بهر طرف میل کند اینها هم با آن میل میکنند.

(7)خداوند متعال این گروه را بزودی جمع خواهد کرد برای بدترین روز برای بنی امیه همچنانکه ابرهای متفرق در پاییز جمع میگردد.

(8)خدا آنها را با هم تألیف و ترکیب میدهد و آنها را متراکم و فشرده میکند مانند ابر فشرده و متراکم.

(9)سپس خدا برای آنها درهایی میگشاید که از مخل برانگیختن خود روان میشوند مانند سیل دوباغ(که در قرآن درباره قوم سبا نقل شده است).

(10)که در مقابل آن هیچ پسته ای سالم نماند و هیچ زمین بلندی برقرار نماند.

(11)و راه آنرا نمی­گیرد کوه محکم و نه بلندی زمین.

(12)خدا آنها را در میان دره ها روان میسازد.

(13)سپس آنها را در چشمه های زمین روان نموده و بدست ایشان حقوق قومی را از قوم دیگر می گیرد.

(14)و جایگزین میکند قومی را در خانه و کاشانه قومی(ظاهراً مراد بنی عباس است که پیروان آنها روی یاری خاندان پیغمبر جمع شده و قیام نموده و مانند سیل براه افتادند، هیچ عاملی، فرمانداری نتوانست جلو ایشانرا بگیرد تا در دیار بنی امیه جا گرفته و حقوق مردم را از آنها گرفتند).

(15)و بخدا سوگند حتما گداخته و آب میشود آنچه در دست آنها میباشد (شاید این جمله اشاره باشد به زوال بنی عباس که کم کم ضعیف شده از بین میرود).

(16)ای مردم اگر از یاری حق دست برداشتید، و از سست و خوار نمودن باطل اهمال نمی­کردید.

(17)در شما طمع نمیکرد کسی که مانند شما نیست، و قوت نمی­گرفت کسی که به شما قوت یافته است.

(18)ولی شما حیران و سرگردان شدید مانند سرگردانی بنی اسرائیل(که بخاطر نافرمانی چهل سال در صحرای سینا سرگردان ماندند).

(19)و به جانم سوگند پس از من سر

ردانی شما افزون گردد به جهت اینکه حق را پشت سر خود انداختید.

(20)و از نزدیکان(عترت پیغمبر) بریدید، و با دوران وصل و ارتباط برقرارنمودید.

(21) وبدانید که اگر شما از دعوت کننده(رهبرخود:امام) پیروی کنید شما را در راه روشن پیغمبر راه میبرد.

(22)و از زحمت و رنج بیراهه رفتن آسوده و کفایت میشوید.

(23)و بار سنگین را از گردن خود دور میاندازید(از گناه نافرمانی و عذاب اخروی نجات می یابید).