کتاب، معجم موضوعی مطالب چندین شرح نهج البلاغه است که مؤلفان آن، ضمن بررسی و مطالعه آنها مطالب مورد نظر را شناسایی و استخراج کرده اند و بر حسب حروف الفبا مرتب کرده اند. صدها مدخل کلی و هزاران مدخل فرعی و جزیی، حاصل این تلاش است.
گستردگی مطالب مربوط به آموزه های امیر مؤمنان در کتاب ها و شرح های گوناگون، باعث گردیده که دست اندرکاران تدوین این اثر، بر آن شوند تا برای قابل دسترس کردن آنها، اقدام به موضوع نگاری و تدوین فرهنگ موضوعی آنها بنمایند.
برای نهج البلاغه شرح ها و تفسیرهای فراوانی نوشته شده و مؤلفان در بیش از یکصد عنوان آنها را در مقدمه معرفی کرده اند، اما آنان، تنها چندین شرح را در دستور کار خود در این پژوهش قرار داده اند که عبارت است از:
منهاج البراعة میرزا حبیب الله خویی، شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید، ترجمه و شرح نهج البلاغه محمد تقی جعفری، بهج الصباغه محمد تقی شوشتری، شرح نهج البلاغه محمد عبده، شرح نهج البلاغه علی دخیل، ترجمه شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید، فی ظلال نهج البلاغه محمد جواد مغنیه، شرح نهج البلاغه سید علی علینقی فیض الاسلام، شرح نهج البلاغه ابن میثم بحرانی، شرح نهج البلاغه ملا فتح الله کاشانی، شرح نهج البلاغه ملاصالح قزوینی، مفتاح السعاده سید علی نقی نقوی، شرح نهج البلاغه مدرس وحید، شرح نهج البلاغه محمد باقر مجلسی، و منهاج البراعه راوندی.
سیاهه عنوان های هر باب در آغاز هر فصل به ترتیب ذکر، و سیاهه نگاری شده است.
اولین موضوع این فرهنگ آب و آخرین آن یهود است. ترتیب چینش مطالب چنین است که زیر هر عنوان، مطالب موجود در شرح های نهج البلاغه گردآوری شده و مآخذ آنها نیز ذکر شده است.
منبع: کتاب شناسی توصیفی اهل بیت(ع) ص ۲۸۹ ـ ۲۹۰
