در فرهنگ همه ملّت‏ها، ضرب المثل‏هايى وجود دارد. و در ضرب المثل‏ها پيام‏ها و اهدافى نهفته است.
اگر در ترجمه‏ها «اصل پيام رسانى» رعايت نشود، ضرب المثل‏هاى اقوام و ملل براى يكديگر قابل فهم نخواهد بود، و چون در ترجمه‏ هاى موجود نهج البلاغه، غالبا اصل پيام رسانى رعايت نشده، و با ترجمه ظاهرى عبارات، اهداف واقعى گوينده قابل دسترسى نيست، خواننده فارسى زبان حق دارد بپرسد:من «كفتار نيستم» يعنى چه و كفتار چيست
(و اللّه لا اكون كالضّبع، خطبه 5)
«چون بچّه شتر دنبال شتر بودم» چه مفهومى دارد
(كاتّباع الفصيل أثر أمّه، خطبه 192)
«زن عقرب است» يعنى چه چرا بايد به زنان اهانت شود
(المرأة عقرب)
اگر بدانند كه اين ضرب المثل‏ها براى رساندن مفهوم خاصّى در ملّت‏ها پديد آمدند، و پيام خاصّى را در شرائط حاكم بر همان ملّت و همان فرهنگ به همراه دارند.
و اگر در ترجمه ضرب المثل‏ها، اصل پيام رسانى رعايت گردد، بسيارى از اعتراضات مطرح نخواهد شد.
پس از تحقيق و برّرسى در ضرب المثل‏هاى نهج البلاغه، و شناخت كاربردى آن در روزگاران گذشته به اين نتيجه مى ‏رسيم كه امام عليه السّلام در خطبه 5 مى ‏خواهد بفرمايد كه: «من از مسائل سياسى كشور غافل نيستم.» و در خطبه 192 اين مفهوم را مى ‏خواهد منتقل كند كه: «من چونان فرزندى كه از مادر جدا نمى‏شود، همواره با پيامبر بودم.» و حكمت 61، يك ضرب المثل است و اين پيام را دارد كه: «نيش زن براى شوهرش شيرين است»
منبع :ترجمه نهج البلاغه (دشتی) ص 18