اگر بندة خدا اجل و پايان كارش را مى ديد، با آرزو و فريب آن دشمنى مى ورزيد.
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >   ترجمه (سید علی نقی فیض السلام)  >  در ترغیب به كردار نیكو ( حکمت شماره 378 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم

متن عربی

378.وَ قَالَ (علیه السلام) :مَنْ أَبْطَأَ بِهِ عَمَلُهُ لَمْ يُسْرَعْ بِهِ نَسَبُهُ.
 وَ فِی رِوَايَةٍ أُخْرَى مَنْ فَاتَهُ حَسَبُ نَفْسِهِ لَمْ يَنْفَعْهُ حَسَبُ آبَائِهِ


متن فارسی

امام علیه السّلام (در ترغیب به كردار نیكو) فرموده است :
1-  هر كه كردارش او را كند گرداند (عبادت نكرده كار نیكو انجام ندهد) نسبش او را تند نمى گرداند (بزرگى و نیكبختى پدر یا مادر یا یكى از اجداد او سبب

 

ص1270

بزرگى و نیكبختى او نشود. این فرمایش بعینه همان فرمایش بیست و دوم است مگر اینكه در آنجا لم یسرع به حسبه نقل شده یعنى مقام و منزلتش او را تند نمى گرداند، سيّد رضىّ «علیه الرّحمة» فرماید:) و در روایت دیگرى است:
2-كسی كه مقام و منزلت خود را از دست داد مقام و منزلت پدرانش باو سود نمى رساند
(در بیشتر نسخ نهج البلاغه این فرمایش ضبط نشده ما آنرا از نسخه ابن ابى الحدید و شیخ محمّد عبده نقل نمودیم).

قبلی بعدی