با مردم آن گونه معاشرت كنيد ، كه اگر مْرديد بر شما اشك ريزند، و اگر زنده مانديد ، با اشتياق سوى شما آيند.
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >   ترجمه (سید علی نقی فیض السلام)  >  در ترغیب به سپاسگزارى و شكیبائى ( حکمت شماره 350 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
برای دسترسی سریع به نامه مورد نظر، شماره نامه را وارد کنید
برای دسترسی سریع به حکمت مورد نظر، شماره حکمت را وارد کنید

متن عربی

350.وَ قَالَ (علیه السلام) :أَيُّهَا النَّاسُ لِيَرَكُمُ اللَّهُ مِنَ النِّعْمَةِ وَجِلِینَ كَمَا يَرَاكُمْ مِنَ النِّقْمَةِ فَرِقِینَ إِنَّهُ مَنْ وُسِّعَ عَلَيْهِ فِی ذَاتِ يَدِهِ فَلَمْ يَرَ ذَلِكَ اسْتِدْرَاجاً فَقَدْ أَمِنَ مَخُوفاً وَ مَنْ ضُيِّقَ عَلَيْهِ فِی ذَاتِ يَدِهِ فَلَمْ يَرَ ذَلِكَ اخْتِبَاراً فَقَدْ ضَيَّعَ مَأْمُولًا .


متن فارسی

ص1254

 امام علیه السّلام (در ترغیب به سپاسگزارى و شكیبائى) فرموده است :
1-  اى مردم، باید خدا شما را از نعمت و بخشش (خود) ترسان ببیند چنانكه از عذاب و كیفر (خویش) هراسان مى بیند (باید همیشه مواظب سپاسگزارى از نعمتهاى خدا باشید و كفران ننمائید كه بعذاب و كیفر گرفتار شوید)
2-محقّقا كسی كه فراخ گردد بر او دارائى كه در دست دارد و آنرا (سبب) بتدریج رسیدن بعذاب نبیند (و ناسپاسى نماید) از ترسناكى ایمن و آسوده گشته (غافل مانده) است.
 3-  و كسی كه تنگدست گردد و آنرا آزمایش (خود) نبیند (و شكیبائى از دست دهد) پاداشى را كه امید و آرزو بآن است (براى شكیبا مقرّر گشته) تباه ساخته است.

قبلی بعدی