از نافرمانى خدا در خلوت ها بپرهيزيد، زيرا همان كه گواه است، داورى مى كند.
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >   ترجمه (سید علی نقی فیض السلام)  >  در ترغیب به توبه ( حکمت شماره 291 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
برای دسترسی سریع به نامه مورد نظر، شماره نامه را وارد کنید
برای دسترسی سریع به حکمت مورد نظر، شماره حکمت را وارد کنید

متن عربی

291.وَ قَالَ (علیه السلام) :مَا أَهَمَّنِی ذَنْبٌ أُمْهِلْتُ بَعْدَهُ حَتَّى أُصَلِّيَ رَكْعَتَيْنِ وَ أَسْأَلُ اللَّهَ الْعَافِيَةَ.


متن فارسی

امام علیه السّلام (در ترغیب به توبه) فرموده است :
1-اندوهگینم نكرد گناهى كه پس از آن مهلت یافتم (ناگهان نمردم) به اندازه اى كه دو ركعت نماز گزارم و از خدا اصلاح آن (گناه) را بخواهم (زیرا هر گاه انسان گناهى مرتكب شد و با نيّت پاك و با راستى و درستى ببخشش و آمرزش خداوند امیدوار بود و از كرده پشیمان گشته تصمیم گرفت كه دگر بار آنرا بجا نیاورد و به نماز كه خود كفّاره گناه است ایستاد و از حقّ تعالى آمرزش خواست بآن گناه كیفر نمى شود پس از اینرو آن گناه او را اندوهگین نمى سازد، و ناگفته نماند كه فرمایش امام علیه السّلام براى آموختن بدیگرى و اشاره است باینكه نماز كفّاره گناهان است و انسان باید از گناه دور ماند و از مرگ ناگهانى پیش از توبه بترسد، و گر نه آن حضرت معصوم و از هر گناه منزّه و پاك مى باشد.

قبلی بعدی