متن عربی

335وَ قَالَ ( عليه‏السلام  )الْأَقَاوِيلُ مَحْفُوظَةٌ وَ السَّرَائِرُ مَبْلُوَّةٌ وَ ( كُلُّ نَفْسٍ بِما كَسَبَتْ رَهِينَةٌ)وَ النَّاسُ مَنْقُوصُونَ مَدْخُولُونَ إِلَّا مَنْ عَصَمَ اللَّهُ سَائِلُهُمْ مُتَعَنِّتٌ وَ مُجِيبُهُمْ مُتَكَلِّفٌ يَكَادُ أَفْضَلُهُمْ رَأْياً يَرُدُّهُ عَنْ فَضْلِ رَأْيِهِ الرِّضَى وَ السُّخْطُ وَ يَكَادُ أَصْلَبُهُمْ عُوداً تَنْكَؤُهُ اللَّحْظَةُ وَ تَسْتَحِيلُهُ الْكَلِمَةُ الْوَاحِدَةُ.

متن فارسی

امام عليه السّلام (در ترغيب به شايسته و دوری از ناپسنديده) فرموده است

1-  گفتارها نگاه‏داری شده (فرشتگان آنها را بر صفحه اعمال ضبط می ‏ نمايند چنانكه در قرآن كريم س 50 ی 18 می ‏فرمايد: ما يَلْفِظُ مِنْ قَوْلٍ إِلَّا لَدَيْهِ رَقِيبٌ عَتِيدٌ يعنی سخنی از دهان بيرون نيافكند جز آنكه نزد آن «يا نزد گوينده» رقيب عتيد يعنی نگهبان آماده «دو فرشته مأمور نگارش اعمال خير و شرّ» می ‏باشد) و رازهای پنهان هويدا گرديده (چنانكه در قرآن كريم س 86 ی 9 می ‏فرمايد: يَوْمَ تُبْلَی السَّرائِرُ يعنی روزی كه رازهای پنهان آشكار گردد) و (در س 74 ی 38 می ‏فرمايد: كُلُّ نَفْسٍ بِما كَسَبَتْ رَهِينَةٌ يعنی) هر كس گرو و پای بند كرده خود می ‏باشد (به جزای آن می ‏رسد)

2-  و مردم (از رشد) ناقصند و (از عقل) معيوب مگر آنرا كه خدا حفظ كند (از نقص و عيب آراسته ‏اش گرداند، زيرا) پرسش كننده ايشان می خواهد شخص را برنج انداخته آزار دهد، و پاسخ دهنده آنها (چون می ‏خواهد از هيچ پاسخی باز نماند) رنج را بخود هموار می ‏نمايد،

3-  آنكه انديشه‏ اش از ايشان درستتر است زود خوشنودی و خشم او را از انديشه نيكويش بر می ‏گرداند (اگر از كسی يا مطلبی خوشنود گشته يا بخشم آيد انديشه نيكويش را بكار نيندازد و از عيب آنچه از آن خوشنود شده چشم بپوشد و در آنچه از آن بخشم آمده عيب گيرد) و آنكه خردمنديش از آنها استوارتر است زود يك نگاه كردن به گوشه چشم او را زيان رساند (بر خلاف دستور عقل رفتار نموده ارجمنديش را از دست می ‏دهد) و يك كلمه او را از حالی بحال ديگر می ‏گرداند (بر اثر گفتاری بخشم آمده كار ناشايسته مي كند).