خداى سبحان طاعت را غنيمت زيركان قرار داد آنگاه كه مردم ناتوان ، كوتاهى كنند.
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >   ترجمه (سید علی نقی فیض السلام)  >  در بیچارگى انسان ( حکمت شماره 411 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم

متن عربی

411.وَ قَالَ (علیه السلام) :مِسْكِینٌ ابْنُ آدَمَ مَكْتُومُ الْأَجَلِ مَكْنُونُ الْعِلَلِ مَحْفُوظُ الْعَمَلِ تُؤْلِمُهُ الْبَقَّةُ وَ تَقْتُلُهُ الشَّرْقَةُ
 

«1283»

وَ تُنْتِنُهُ الْعَرْقَةُ .


متن فارسی

ص1283

امام علیه السّلام (در بیچارگى انسان) فرموده است :
1-ذلیل و بیچاره فرزند آدم: اجلش پنهان (نمى داند چه وقت مى میرد) بیماریها و دردهایش پوشیده (همواره در معرض پیشآمدها و بیماریهاى ناگوار مى باشد) عملش نگاه دارى میشود (در نامه اعمال ثبت گردیده اگر خودش هم فراموش كند از او فراموش ننمایند) پشه او را دردناك مى سازد، و آب در گلو گرفتن مى كشد، و عرق بد بو میكند (پس آیا شایسته است چنین كسى گردنكشى و سرفرازى نموده بخود نبازد).

قبلی بعدی