31 - دستورى به ابن عباس |
41 - وفادارى و نهى از منكر |
51 - ياران معاويه و غلبه بر فرات |
|
32 - روزگار و مردمان |
42 - پرهيز از هوسرانى |
52 - در نكوهش دنيا |
|
33 - در راه جنگ اهل بصره |
43 - علت درنگ در جنگ |
53 - در مساله بيعت |
|
34 - امر بجنگ با مردم شام |
44 - سرزنش مصقله پسر هبيره |
54 - درباره تاخير جنگ |
|
35 - بعد از حكميت |
45 - گذرگاه دنيا |
55 - در وصف اصحاب رسول |
|
36 - در بيم دادن نهروانيان |
46 - در راه شام |
56 - به ياران خود |
|
37 - ذكر فضائل خود |
47 - درباره كوفه |
57 - با خوارج |
|
38 - معنى شبهه |
48 - هنگام لشكركشى به شام |
58 - درباره خوارج |
|
39 - نكوهش ياران |
49 - صفات خداوندى |
59 - خبر دادن از پايان كار خوارج |
|
40 - در پاسخ شعار خوارج |
50 - در بيان فتنه |
60 - در باب خوارج |
|
31 - به امام حسن مجتبى علیه السلام |
41 - به يكى از كارگزارانش |
51 - به ماموران ماليات |
|
32 - به معاويه |
42 - به عمر بن ابى سلمه |
52 - به فرمانداران شهرها |
|
33 - به قثم بن عباس |
43 - به مصقله بن هبيره |
53 - به مالك اشتر نخعى |
|
34 - به محمد بن ابى بكر |
44 - به زياد بن ابيه |
54 - به طلحه و زبير |
|
35 - به عبدالله بن عباس |
45 - به عثمان بن حنيف |
55 - به معاويه |
|
36 - به عقيل |
46 - به يكى از فرماندهان خود |
56 - به شريح بن هانى |
|
37 - به معاويه |
47 - وصيت به امام حسن و حسين... |
57 - به مردم كوفه |
|
38 - به مردم مصر |
48 - به معاويه |
58 - درباره جنگ صفين |
|
39 - به عمروعاص |
49 - به معاويه |
59 - به اسود بن قطبه |
|
40 - به يكى از كارگزاران خود |
50 - به اميران سپاه خود |
60 - به فرماندارانى كه ارتش ... |
|
31 - در برترى علّت از معلول |
41 - نيك بختى و اوصاف پسنديده... |
51 - پاره اى از صفات |
|
32 - نهى از افراط و تفريط |
42 - در باره مؤمن و منافق |
52 - در باره شكيبائى |
|
33 - دل نبستن به آرزوها |
43 - نكوهش خود بينى |
53 - در باره دارائى و بى چيزى |
|
34 - در زيان رنجانيدن |
44 - صفات نيكو |
54 - در سود قناعت |
|
35 - در زيان آرزوى طولانی |
45 - در باره فيروزى |
55 - در زيان دارائى |
|
36 - در نكوهش فروتنى براى غير خدا |
46 - جوانمرد و ناكس |
56 - در باره پند دهنده |
|
37 - انذار به امام حسن علیه... |
47 - در سفارش دلها |
57 - در زيان گفتار بى انديشه |
|
38 - اهميّت دادن به واجبات |
48 - رغبت به دنیا |
58 - در نكوهش زن |
|
39 - نكوهش احمق |
49 - بخشیدن |
59 - پاسخ به نیکی |
|
40 - بيمارى سبب آمرزش گناهان |
50 - در معنى جود |
60 - در سود شفاعت |
«1178»
192.وَ قَالَ (عليه السلام) :إِنَّ مَعَ كُلِّ إِنْسَانٍ مَلَكَيْنِ يَحْفَظَانِهِ فَإِذَا جَاءَ الْقَدَرُ خَلَّيَا بَيْنَهُ وَ بَيْنَهُ وَ إِنَّ الْأَجَلَ جُنَّةٌ حَصِينَةٌ.
امام عليه السّلام (در اينكه تا اجل نرسد زندگى پايان نيابد) فرموده است :
1-با هر كسى دو فرشته است كه او را نگاه مى دارند پس هر گاه قدر آيد (تباه شدن او مقدّر باشد) آن دو فرشته بين او و قدر را تهى مى نمايند، 2- و مدّت زندگى (براى نابودى) سپر استوارى است (پس تا عمر بسر نيايد شخص نمى ميرد).
قم - میدان جانبازان - خیابان شهید فاطمی روبروی کوچه 21 ؛ شماره تماس: 37745111-025
