اى مردم، بايد خدا شما را به هنگام نعمت همانند هنگامه كيفر ، ترسان بنگرد ، زيرا كسى كه رفاه و گشايش را زمينة گرفتار شدن خويش نداند ، پس خود را از حوادث ترسناك ايمن مى پندارد و آن كس كه تنگدستى را آزمايش الهى نداند پاداشى را كه اميدى به آن بود از دست خواهد
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >   ترجمه ( علی اصغر فقیهی)  >  تشخيص وظيفه در بحرانهاي سياسي ( خطبه شماره 56 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
برای دسترسی سریع به خطبه مورد نظر، شماره خطبه را وارد کنید
برای دسترسی سریع به نامه مورد نظر، شماره نامه را وارد کنید
برای دسترسی سریع به حکمت مورد نظر، شماره حکمت را وارد کنید

متن عربی

56- و من کلام له (علیه السلام) یصف أصحاب رسول الله و ذلک یوم صفین حین أمر الناس بالصلح :
وَ لَقَدْ کنَّا مَعَ رَسُولِ اللَّهِ (صلی الله علیه وآله) نَقْتُلُ آبَاءَنَا وَ أَبْنَاءَنَا وَ إِخْوَانَنَا وَ أَعْمَامَنَا مَا یزِیدُنَا ذَلِک إِلَّا إِیمَاناً وَ تَسْلِیماً وَ مُضِیاً عَلَی اللَّقَمِ وَ صَبْراً عَلَی مَضَضِ الْأَلَمِ وَ جِدّاً فِی جِهَادِ الْعَدُوِّ وَ لَقَدْ کانَ الرَّجُلُ مِنَّا وَ الْآخَرُ مِنْ عَدُوِّنَا یتَصَاوَلَانِ تَصَاوُلَ الْفَحْلَینِ یتَخَالَسَانِ أَنْفُسَهُمَا أَیهُمَا یسْقِی صَاحِبَهُ کأْسَ الْمَنُونِ فَمَرَّةً لَنَا مِنْ عَدُوِّنَا وَ مَرَّةً لِعَدُوِّنَا مِنَّا فَلَمَّا رَأَی اللَّهُ صِدْقَنَا أَنْزَلَ بِعَدُوِّنَا الْکبْتَ وَ أَنْزَلَ عَلَینَا النَّصْرَ حَتَّی اسْتَقَرَّ الْإِسْلَامُ مُلْقِیاً جِرَانَهُ وَ مُتَبَوِّئاً أَوْطَانَهُ وَ لَعَمْرِی لَوْ کنَّا نَأْتِی مَا أَتَیتُمْ مَا قَامَ لِلدِّینِ عَمُودٌ وَ لَا اخْضَرَّ لِلْإِیمَانِ عُودٌ وَ ایمُ اللَّهِ لَتَحْتَلِبُنَّهَا دَماً وَ لَتُتْبِعُنَّهَا نَدَماً.


متن فارسی

در وصف اصحاب رسول 
کلامی است از امیرمومنان علیه السلام: 
هر آینه و به تحقیق ما با رسول خدا صلی الله علیه و آله بودیم که پدران و فرزندان و برادران و عموهایمان را (در راه اعتلای دین) به قتل می رسانیدیم که این کار جز این نبود که ایمانمان و تسلیم شدن ما را (در برابر اراده حق) و شکیبایی ما و گذشتن ما را از راه وسیع و واضح حق افزون می ساخت، و شکیبایی ما را در برابر رنجها و دردهایی که (همچون کژدم) به ما نیش می زد و جدیت و کوشش ما را در جهاد با دشمن، زیاد می کرد و هر آینه و به راستی چنان پیش می آمد که مردی از ما و مرد دیگری از دشمنان ما همچون دو حریف دلاور به یکدیگر حمله ور می شدند و هر یک می خواست جان دیگری را برباید تا کدامیک از آن دو جام مرگ را به حریفش بچشاند پس در یک بار ما بر دشمن پیروز می شدیم و باری دیگر پیروزی نصیب دشمن می گردید، اما چون خداوند راستی و درستی نیت ما را دید، خواری و رسوایی را به دشمن ما و پیروزی را برای ما فرود آورد تا اینکه اسلام در حالی که جلو گردن خود را بر زمین افکنده و به قرارگاههای خود فرود آمده بود استقرار یافت، به جان خودم سوگند اگر ما مثل شما عمل می کردیم، برای دین ستونی برپا نمی شد، و شاخه ای برای درخت ایمان سبز نمی گردید، قسم به خدا آنقدر دوشیدید که به جای شیر خون بیرون آمد و این اعمالتان، پشیمانی به دنبال خواهد داشت.

 

قبلی بعدی