کتابی در بررسی راه ها و روش ها و چگونگی آموزش کتاب نهج البلاغه است. کتاب به منظور رواج فرهنگ علوی در دوران ضرورت بازگشت به قرآن و افزایش آگاهی مسلمانان، نوشته شده است تا با ارائه شیوه آموزش درست، کتاب نهج البلاغه همگانی شود.
مؤلف، قبل از ورود به بحث اصلی کتاب، به اختصار از سخنوری، و سخندانی در سیاست و اجتماع، سید رضی، مؤلف نهج البلاغه، محتوا و شیوه پژوهش در نهج البلاغه سخن گفته است. وی آن گاه به مباحث آموزش پرداخته و در این بخش، فرازهایی از کتاب نهج البلاغه را انتخاب کرده و به مناسبت محتوای هر فراز، عنوانی برای آن برگزیده و با نقل متن عربی و ترجمه آن، توضیحاتی را قبل از متن و پس از ترجمه آن، ارائه داده است.
برای درست فهمیدن مفاهیم، واژه ها و لغات متن، با اشاره به ریشه اصلی آنها، معنا شده اند. هر بخش از نوشته ها و توضیح ها، با استناد به منابع گوناگون مشخص شده و در پی نوشت آمده است. عنوان های جلد نخست کتاب، عمدتا با ترکیب «علی» و با یکی از اوصاف امام شکل گرفته است و برخی از عنوان های اصلی، عنوان هایی فرعی هم دارند.
توضیح ها و ترجمه متن با قلمی روان و به دور از حاشیه پردازی و درازگویی نگارش شده است. پایان کتاب، نمایه موضوعات، اعلام، کتاب ها، مکان ها و نهادهاست.
منبع: کتاب شناسی توصیفی اهل بیت(ع)، ص ۱۸ ـ ۱۹
