علم دو گونه است: علم فطرى و علم اكتسابي؛ اگر هماهنگ با علم فطري نباشد سودمند نخواهد بود.
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >  نهج البلاغه موضوعی  >  فضایل اخلاقی  >  عیب ‏پوشی

عیب ‏پوشی

1295. نظر در عیب خود

من نظر فی عیب نفسه، اشتغل عن عیب غیره.

هر که در عیب خود بنگرد، عیب دیگران را از یاد ببرد. ( حکمت 349)


1296. رابطه عیب و بخت

عیبک مستور ما اسعدک جدک.

عیب پنهان است تا بختت (و اقبال دنیا) به سوی تو است. ( حکمت 51)


1297. بزرگ ترین عیب

اکبر العیب ان تعیب ما فیک مثله.

بزرگ ترین عیب آن است که آن چه را که خود داری، بر دیگر عیب شماری. ( حکمت 353)


1298. راز جامه حیا

من کساه الحیاه ثوبه، لم یر الناس عیبه.

هر که را جامه حیا بپوشاند، عیب او از مردم نهان ماند. ( حکمت 223)


1299. پوشاندن عیوب دیگران

من اشرف اعمال الکریم، غفلته عما یعلم.

از کارهای شرافتمندانه مرد کریم آن است که از آن چه که می داند خود را به غفلت می زند (و عیب دیگران را نادیده می پندارد). ( حکمت 222)


1300. عیب آدمی

لا یعاب المرء بتاخیر حقه، انما یعاب من اخذ ما لیس له.

آدمی را عیب نیست که حقش به تاخیر افتد، همانا عیب آن است که دست به ناحق برآرد. ( حکمت 166)