نمایش مطالب
1
تا
10
از
22
«در میان پیشوایان و بزرگان، صدر مجلس، جای شریف رضی بود و من هر گاه بخواهم او را بستایم، به کسی می‌مانم که به خورشید بگوید: چه پر نوری! او در شعر، در قلّه افتخار قرار داشت».و در یک کلام، بزرگ منشی و شخصیّت والای سید رضی از همان اوان کودکی برای افراد بصیر، آشکار بود.
سید رضی در انواع قالب های شعری: از قصیده، غزل، قطعه، تشبیب و...، مرثیه و هم چنین در موضوعات مختلف از قبیل هجران، وصال، عشق، حرمان، بی اعتباری دنیا، یاد دوستان، عهد و وفا، صلح و صفا، برادری، مهربانی، عفو و گذشت و سایر صفات برجسته انسانی، آن هم به طرزی که در شعر هیچ شاعری دیده نشده است، شعر گفته است.
نکته قابل توجه اینجاست که سید رضی علوم یاد شده را پیش از بلوغ نزد نامبردگان که همه از اساتید مسلم فن و مبتکرین علوم عربیت بودند، تحصیل نمود! در هفده سالگی اقدام به تدریس و تألیف و تصنیف علوم و فنونی که اندوخته بود، نمود و در بیست سالگی از تحصیل تمامی علوم متداول عصر بی نیاز گشت.
شاید مقصود از شیطان در آیه شریفه، برخی از انسان ها باشد چون این نام «شیطان» در قرآن کریم بر جن و انس هر دو اطلاق شده است.
محمد عبدالغنی حسن می گوید آنچه از ابوعبیده و جاحظ و شاگردش ابن قتیبه به عنوان مجازات القرآن نوشته اند، غالباً نکاتی تفسیری است و در لابه لای کتاب های دیگر آنان پراکنده است، و تلخیص البیان نخستین کتاب کاملی است که برای یک هدف به طور مستقل تألیف شده و آن پژوهشی پیگیر برای بررسی مجازها و استعاره هایی است که در کلام الله مجید، سوره به سوره و آیه به آیه، انجام پذیرفته است. بدین جهت این کتاب را در میان کتب «بیان»، می توان مانند تفسیر جامع طبری در میان تفسیرها دانست.
این جریان تاریخی، برای ما درس بسیار مفیدی می تواند باشد و مع الأسف، غفلت مسلمانان در طول چند قرن و به اجرا در نیامدن این حکم و قانون مترقی توسط ایشان، کشورهای اسلامی را امروزه در وضعی قرار داده که شاید نیازی به توضیح نباشد.
سید رضی هرگز موقعیت خانوادگی و اجتماعی خود را از یاد نمی برد و پیوسته چشم به راه فرصتی است تا چنانچه خدا توفیق دهد و روزگار یاری کند و جهان به کام او بگردد، بوسیله ی عواملی که پیوسته خود را در اختیار سیّد می دانستند، علیه ستمگران برخیزد و بر بیدادخواهان بشورد، و حقّ خانوادگی خود را که سال ها امویان و سپس عباسیان، غصب کرده بودند، بگیرد.
درست است که کلام شیعه ی امامیه اشتراکاتی با معتزله دارد، لیکن اختلافات آن دو با یکدیگر به اندازه ای است که چهره ی مستقل و ممتاز آن را به روشنی نشان می دهد، زیرا کلام شیعه ی امامیه ریشه در آرای علمی امیرالمؤمنین و امام صادق و امام رضا (علیهم السّلام) دارد، و مستقیماً از آن سرچشمه های زلال و گوارا سیراب شده است.
ساختمان اولیه بازار کرخ که بدست دولت ساخته شد، در میان دو نهر عیسی و نهر صراه واقع شده بود که درست در جنوب شهر بغداد آن روز قرار داشت. این بخش می توانست از هر دو دروازه باب الکوفه و باب البصره با شهر ارتباط برقرار کند. در فرمان منصور و نقشه ای که برای ساختمان بازار کرخ کشید، آمده بود که هر دسته ای از تجار و پیشه وران در مکانی خاص جای گیرند، و بویژه دستور داده بود که بازار قصابان در انتهای تمام بازارها قرار داشته باشد.
اما شهر بصره با اینکه در علاقه مندی به علویان چندان سابقه خوشی نداشت، و این از نظر عباسیان امتیازی محسوب می شود، چون هم از خراسان فاصله زیاد داشت، و هم مثل دمشق در یکی از مرزهای سرزمین پهناور اسلام قرار گرفته بود برای احراز مرکزیت حکومت جدید مناسب شمرده نمی شد.
