بلاغت نهج البلاغه در شرح علّامه جعفري (ره) (1)

وقتي مي گوييم بلاغت نهج البلاغه بايد مورد توجه و اهميت قرار بگيرد، منظور آن نيست که همه ي توجهّات، مبذول و تحليل و ترکيب ادبي و بلاغي معمولي درباره ي سخنان امير مؤمنان (عليه السلام) باشد؛ زيرا خود اين گونه توجهّات، ما را از درک و فهم سخنان امير مؤمنان (عليه السلام) و توفيق يافتن به انقلاب تکاملي مغزي و رواني باز مي دارد.

بلاغت نهج البلاغه در شرح علّامه جعفري (ره) (3)

يکي از موضوعاتي که در ترجمه و تفسير نهج البلاغه ي علّامه جعفري مي توان مورد بررسي قرار داد، توجه به نکات بلاغي کلام علي (عليه السلام) است. وي کلام امير مومنان (عليه السلام) را منبع فصاحت و بلاغت دانسته و در تفسير خويش نيز به جنبه هاي گوناگون بلاغت کلام ايشان توجه داشته است.

بلاغت نهج البلاغه در شرح علّامه جعفري (ره) (2)

پرسش، وسيله اي است که به کمک آن، سؤالات و ابهامات موجود در ذهن را مي توان برطرف کرد؛ امّا اگر سؤالي مطرح شد که هدف از آن، برطرف کردن ابهامات ذهني نباشد، بايد ديد به چه منظوري صورت گرفته است.