فرزدق
ذوق شاعرانهی فرزدق بیشتر با هجو تناسب داشت و محتوای بیشتر اشعار او در قالب هجو و یا فخر قبیلگی سروده شده است. در واقع ساختار ذهنی فرزدق بر مبنای نگاه عرب به نظام قبیلگی و طایفهای استوار است. نمونهی مشهور آن اشعار هجوی است که میان او و جریر رد و بدل شده است؛ فرزدق به عنوان این که جزء خاندان تمیم است بر جریر سرافرازی میکرد و هر یک از این دو رسواییهای شاخهی دیگر را بر میشمردند. مدح اهل بیت(ع) و مدح و ذم فراوان خاندان اموی از شاخصه های دیگر شعر او محسوب میشود. از وی دیوان شعری به جا مانده است.
