آسيب شناسي اخلاقي از ديدگاه نهج البلاغه(1)

سخنان امام علي(عليه السلام) در خصوص بازشناسي آسيب هاي اخلاقي در جامعه ي ديني، با توجه به رويکرد و عملکرد دينداران، حاکي از شدت آسيب پذيري جامعه از عواملي است که حضور اخلاق را در ارکان مختلف زندگي فردي يا اجتماعي، ناکارآمد جلوه مي دهد. بر اين اساس، ريشه ي بسياري از انحراف ها و آسيب هاي اجتماعي، ناشي از عدم رعايت اخلاق است که دامنه ي اثر گذاري آنها بسيار گسترده است. پيمان شکني، ضيق صدر، خيانت، ظلم، تندخويي، سخن چيني، تملق و چاپلوسي، استبداد راي، خودفراموشي، قانون گريزي، جهل و تقليد کورکورانه و... از مهم ترين آسيب هاي اخلاقي محسوب مي شود.

آسيب شناسي اخلاقي از ديدگاه نهج البلاغه(3)

گستردگي، تخصص و پيچدگي روزافزون مسائل سياسي، فرهنگي و اقتصادي درک آنها را دشوار کرده است؛ چنانکه در بسياري موارد فهم همه جانبه ي آنها براي يک شخص ناممکن است. از اين رو مشورت با متخصصان، براي رسيدن به راه صحيح و اتخاذ تصميم درست و مصون ماندن از لغزش ضرورت مي يابد. در صورت خودرأيي، اضمحلال جامعه ديني قطعي خواهد شد

آسيب شناسي اخلاقي از ديدگاه نهج البلاغه(2)

حسن خلق و خوش رفتاري، يکي از اصول مسلم اخلاقي است. که مورد توجه و سفارش معصومين(عليهم السلام) نيز بوده است. از ديدگاه امام علي(عليه السلام) رفق و مهرورزي عامل اتحاد و همبستگي است و از ويژگي ها و خصوصيت هاي خردمندان است.