متن عربی

211- وَ قَالَ (عليه السلام) : الْجُودُ حَارِسُ الْأَعْرَاضِ وَ الْحِلْمُ فِدَامُ السَّفِيهِ وَ الْعَفْوُ زَكَاةُ الظَّفَرِ وَ السُّلُوُّ عِوَضُكَ مِمَّنْ غَدَرَ وَ الِاسْتِشَارَةُ عَيْنُ الْهِدَايَةِ وَ قَدْ خَاطَرَ مَنِ اسْتَغْنَى بِرَأْيِهِ وَ الصَّبْرُ يُنَاضِلُ الْحِدْثَانَ وَ الْجَزَعُ مِنْ أَعْوَانِ الزَّمَانِ وَ أَشْرَفُ الْغِنَى تَرْكُ الْمُنَى وَ كَمْ مِنْ عَقْلٍ أَسِيرٍ تَحْتَ هَوَى أَمِيرٍ وَ مِنَ التَّوْفِيقِ حِفْظُ التَّجْرِبَةِ وَ الْمَوَدَّةُ قَرَابَةٌ مُسْتَفَادَةٌ وَ لَا تَأْمَنَنَّ مَلُولًا .

متن فارسی

(و فرمود:) جوانمردى آبروها را پاسبان است و بردبارى بى خرد را بند دهان و گذشت پيروزى را زكات است و فراموش كردن آن كه خيانت كرده براى تو مكافات، و راى زدن ديده راه يافتن است، و آن كه تنها با راى خود ساخت خود را به مخاطره انداخت، و شكيبايى دور كننده سختيهاى روزگار است و ناشكيبايى زمان را بر فرسودن آدمى يار، و گراميترين بى نيازى وانهادن آرزوهاست و بسا خرد كه اسير فرمان هواست، و تجربت اندوختن، از توفيق بود و دوستى ورزيدن پيوند با مردم را فراهم آرد، و هرگز امين مشمار آن را كه به ستوه بود و تاب نيارد.