کتاب، به بررسی برخی از روش های تربیت از دیدگاه نهج البلاغه می پردازد. نویسنده به شیوه گزارش و با بهره گیری از منابع تفسیری، عرفانی، حدیثی، تربیتی و شرح های نهج البلاغه، به بررسی موضوع تربیت پرداخته است. وی، بر این باور است که نهج البلاغه، مجموعه ای از مهم ترین روش های تربیتی است و این روش ها مطابق با فطرت آدمی است که به تناسب نیازها، مراتب و مدارج اشخاص، اوضاع اجتماعی و شرایط محیطی و زمانی می توان آنها را به کار گرفت.
مؤلف ابتدا تلاش کرده است که جایگاه، اهمیت و ضرورت روش ها در تربیت را بیان کند، و سپس روش الگویی، محبت، تذکر، عبرت، موعظه، ابتلا و امتحان، مراقبه و محاسبه، تشویق و تنبیه را به عنوان مهم ترین روش ها در تربیت انسانی از نگاه امام علی(علیه السلام) در نهج البلاغه، مورد پژوهش قرار دهد.
منبع: کتاب شناسی توصیفی اهل بیت(علیه السلام)، ص ۳۲۶ ـ ۳۲۷
