آن كه جان را با طمع ورزى بپوشاند خود را پُست كرده ، و آن كه راز سختى هاى خود را آشكار سازد خود را خوار كرده ، و آن كه زبان را بر خود حاكم كند خود را بى ارزش كرده است.
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >  عاقبت دنیاپرستى و آخرت طلبى ( حکمت شماره 431 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
برای دسترسی سریع به خطبه مورد نظر، شماره خطبه را وارد کنید
برای دسترسی سریع به نامه مورد نظر، شماره نامه را وارد کنید
برای دسترسی سریع به حکمت مورد نظر، شماره حکمت را وارد کنید

متن عربی

431. و قال (علیه السلام):

  1. الرِّزْقُ رِزْقَانِ: طَالِبٌ، وَ مَطْلُوبٌ.
  2.  فَمَنْ طَلَبَ الدُّنْیَا طَلَبَهُ الْمَوْتُ، حَتَّى یُخْرِجَهُ عَنْهَا؛
  3. وَ مَنْ طَلَبَ الْاخِرَةَ طَلَبَتْهُ الدُّنْیَا، حَتَّى یَسْتَوْفِیَ رِزْقَهُ مِنْهَا.

متن فارسی

امام (علیه السلام) فرمود:

  1. روزى بر دو گونه است: یکى آنکه به دنبال انسان مى آید و دیگر آنکه انسان به دنبال آن مى رود.
  2. کسى که دنیا را بطلبد، مرگ، او را مى طلبد تا او را از دنیا خارج کند (و به تمام خواسته هایش نخواهد رسید) .
  3. و کسى که طالب آخرت باشد دنیا درطلب او برمى آید تا وى روزى اش را به طور کامل از دنیا برگیرد.
قبلی بعدی