مردم ستمكار را سه نشان است: با سركشى به مافوق خود ستم روا دارد، و به زير دستان خود با زور و چيرگى ستم مى كند، و ستمكاران را يارى مى دهد.
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >  نهج البلاغه موضوعی  >  رذایل اخلاقی  >  نکوهش و خودرایی

نکوهش و خودرایی

1947. خطر تکیه کردن به رای

قد خاطر من استغنی برایه.

کسی که به رای خود اکتفا کند خویشتن را به خطر افکند. ( حکمت 211)


1948. نابودی رای

اللجاجه تسل الرای.

لجاجت رای را از بین می برد. ( حکمت 179)


1949. از بین رفتن رای

الخلاف یهدم الرای.

مخالفت کردن رای را ویران می کند. ( حکمت 215)


1950. بی همانندی خدا

ایاک و مساماه الله فی عظمته، و التشبه به فی جبروته، فان الله یذل کل جبار، و یهین کل مختال.

امام علی علیه السلام در نامه ای به مالک اشتر فرمود: مبادا در بزرگی و عظمت خداوند با او همچشمی کنی و در جبروت و شکوه او به وی همانندی جویی که خداوند هر جباری را خوار می سازد و هر خودبینی را بی مقدار.(نامه 53)


1951. نشان نادانی

لا ترد علی الناس کل ما حدثوک به: فکفی بذلک جهلا.

هر چه را مردم به تو گویند به نادرستی نسبت مده که این نشان نادانی است. ( نامه 69)