1248. گشایش در دعا

ما کان الله لیفتح علی عبد باب الشکر و یغلق عنه باب الزیاده، و لا لیفتح علی عبد باب الدعاء و یغلق عنه باب الاجابه.

چنین نیست که خداوند، باب شکر را بر بنده ای بگشاید و در فراوانی را بر او ببندد و چنین هم نیست که باب دعا را بر کسی بگشاید، اما در اجابت را به رویش ببندد. ( حکمت 435)

1249. نیازمندتر به دعا

ماالمبتلی الذی قد اشتد به البلاء، باحوج الی الدع من العافی الذی لا یامن البلاء!

کسی که از بلا رسته است چون از بلا ایمن نیست از بلا رسیده ای که گرفتار درد و رنج است به دعا نیازمندتر است. ( حکمت 302)

1250. دفع بلا با دعا

ادفعوا امواج البلاء بالدعاء.

امواج بلا را با دعا باز پس رانید.( حکمت 146)

1251. اخلاص در سؤال

(قال لابنه الحسن علیه السلام): و اخلص فی المساله لربک: فان بیده العطاء و الحرمان.

(به فرزندش امام حسن علیه السلام فرمود): در سؤال (حاجت) از پروردگارت اخلاص داشته باش؛ زیرا بخشش و محروم ساختن در دست اوست. ( نامه 31)

1252. نومیدنشدن از کندی اجابت

فی وصیته لابنه الحسن علیه السلام: اعلم ان الذی بیده خزائن السموات و الارض قد اذن لک فی الدعا، و تکفل لک بالاجابه … فلا یقنطنک ابطاء اجابته فان العطیه علی قدر النیه.

امام علیه السلام در وصیت خویش به فرزندش امام حسن علیه السلام فرمودند: بدان آن خداوندی که گنجینه های آسمان ها و زمین به دست او است به تو اجازه دعا داد و اجابت آن را به عهده گرفته است.

پس تاخیر اجابت دعایی که به بارگاه خداوند نموده ای، ناامیدت نسازد؛ زیرا عطای الهی به قدر نیت است. ( نامه 31)

1253. محروم نبودن از اجابت

من اعطی اربعا لم یحرم اربعا، من اعطی الدعا لم یحرم الاجابه.

هر که را چهار چیز دهند، از چهار چیز محروم نماند، آن را که دعا دهند از اجابت محروم نکنند. ( حکمت 135)

1254. همانند تیرانداز بدون کمان

الداعی بلا عمل کالرامی بلا وتر.

دعاکننده بدون عمل، مانند تیرانداز بدون وتر (زه کمان) است. ( حکمت 337)

1255. طریقه دعا کردن

اذا کانت لک الی الله سبحانه حاجه فابداء بمساله الصلاه علی رسوله صلی الله علیه و آله ثم سل حاجتک: فان الله اکرم من ان یسال حاجتین فیقضی احداهما و یمنع الاخری.

هرگاه به درگاه خدای سبحان حاجتی داری، قبل از این که از خدا بخواهی، بر پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله صلوات فرست، سپس نیازت را بخواه؛ زیرا خداوند کریم تر از آن است که در دو حاجت، یکی را قبول و دیگری را رد کند. ( حکمت 361)