علی علیه السلام از دیدگاه مولوی در مثنوی معنوی
بعضی از اندیشمندان نیز احتمال داده اند كه شاید این ماجرا دو بار اتفاق افتاده باشد. یك بار در جنگ «خندق» و بار دیگر در زمانی دیگر؛ زیرا مولوی در این ماجرا، از دشمن حضرت علی علیه السلام به «گبر» تعبیر كرده است، در حالی كه عمرو بن عبدود بت پرست بود، نه گبر.
مولوی ماجرا را با اخلاص امیرالمؤمنین علیه السلام شروع می كند و به مردم می گوید: باید از علی علیه السلام اخلاص عمل آموخت. سپس به بیان حالات و مقامات امام علی علیه السلام می پردازد و در ضمن این حالات، مسائلی را در رابطه با آن بیان می كند:
سیمای علی علیه السلام در مثنوی
حضرت علی علیه السلام می فرماید: «و علیكم بالصبر فان الصبر من الایمان كالراس من الجسد و لا خیر فی جسد لا راس معه و لا فی ایمان لا صبر معه» (98)؛ و بر شما باد شكیبایی؛ كه شكیبایی ایمان را چو سر است تن را، و سودی نیست تنی را كه آن را سر نبود و نه در ایمانی كه با شكیبایی همبر نبود.
آن چنان كز نیست در هست آمدی هین بگو چون آمدی مست آمدی.
