خانه > هدف از بعثت پیامبر ( خطبه شماره 147 )
خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
متن عربی
147.وَ مِنْ خُطبَةٍ لَهُ عَلیهِ السَّلامُ اَلغَایَةُ مِنَ البِعْثَةِ
- فَبَعَثَ اللّهُ مُحَمَّداً صَلَّى اللّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ،
- بِالْحَقِّ لِیُخْرِجَ عِبَادَهُ مِنْ عِبَادَةِ الْاَوْثَانِ إِلَى عِبَادَتِهِ،
- وَ مِنْ طَاعَةِ الشَّیْطَانِ إِلَى طَاعَتِهِ،
- بِقُرْآنٍ قَدْ بَیَّنَهُ وَ أَحْکَمَهُ، لِیَعْلَمَ الْعِبَادُ رَبَّهُمْ إِذْ جَهِلُوهُ،
- وَ لِیُقِرُّوا بِهِ بَعْدَ إِذْ جَحَدُوهُ، وَ لِیُثْبِتُوهُ بَعْدَ إِذْ أَنْکَرُوهُ.
- فَتَجَلَّى لَهُمْ سُبْحَانَهُ فِی کِتَابِهِ مِنْ غَیْرِ أَنْ یَکُونُوا رَأَوْهُ،
- بِمَا أَرَاهُمْ مِنْ قُدْرَتِهِ، وَ خَوَّفَهُمْ مِنْ سَطْوَتِهِ،
- وَ کَیْفَ مَحَقَ مَنْ مَحَقَ بِالْمَثُلاَتِ، وَ احْتَصَدَ مَنِ احْتَصَدَ بِالنَّقِمَاتِ!
الزَّمانُ المُقْبِلُ
- وَ إِنَّهُ سَیَأْتِی عَلَیْکُمْ مِنْ بَعْدِی زَمَانٌ
- لَیْسَ فِیهِ شَیْءٌ أَخْفَى مِنَ الْحَقِّ، وَ لا أَظْهَرَ مِنَ الْبَاطِلِ،
- وَ لا أَکْثَرَ مِنَ الْکَذِبِ عَلَى اللّهِ وَ رَسُولِهِ؛
- وَ لَیْسَ عِنْدَ أَهْلِ ذَلِکَ الزَّمَانِ سِلْعَةٌ أَبْوَرَ مِنَ الْکِتَابِ إِذَا تُلِیَ حَقَّ تِلاَوَتِهِ،
- وَ لا أَنْفَقَ مِنْهُ إِذَا حُرِّفَ عَنْ مَوَاضِعِهِ؛
- وَ لا فِی الْبِلاَدِ شَیْءٌ أَنْکَرَ مِنَ الْمَعْرُوفِ،
- وَ لا أَعْرَفَ مِنَ الْمُنْکَرِ!
- فَقَدْ نَبَذَ الْکِتَابَ حَمَلَتُهُ، وَ تَنَاسَاهُ حَفَظَتُهُ؛
- فَالْکِتَابُ یَوْمَئِذٍ وَ أَهْلُهُ طَرِیدَانِ مَنْفِیَّانِ،
- وَ صَاحِبَانِ مُصْطَحِبَانِ، فِی طَرِیقٍ وَاحِدٍ لا یُؤْوِیهِمَا مُؤْوٍ.
- فَالْکِتَابُ وَ أَهْلُهُ فِی ذَلِکَ الزَّمَانِ فِی النَّاسِ وَ لَیْسَا فِیهِمْ، وَ مَعَهُمْ وَ لَیْسَا مَعَهُمْ!
- لِاَنَّ الضَّلالَةَ لا تُوَافِقُ الْهُدَى، وَ إِنِ اجْتَمَعَا.
- فَاجْتَمَعَ الْقَوْمُ عَلَى الْفُرْقَةِ، وَ افْتَرَقُوا عَلَى الْجَمَاعَةِ،
- کَأَنَّهُمْ أَئِمَّةُ الْکِتَابِ وَ لَیْسَ الْکِتَابُ إِمَامَهُمْ،
- فَلَمْ یَبْقَ عِنْدَهُمْ مِنْهُ إِلَّا اسْمُهُ،
- وَ لا یَعْرِفُونَ إِلَّا خَطَّهُ وَ زَبْرَهُ.
- وَ مِنْ قَبْلُ مَا مَثَّلُوا بِالصَّالِحِینَ کُلَّ مُثْلَةٍ،
- وَ سَمَّوْا صِدْقَهُمْ عَلَى اللّهِ فِرْیَةً،
- وَجَعَلُوا فِی الْحَسَنَةِ عُقُوبَةَ السَّیِّئَةِ.
- وَ إِنَّمَا هَلَکَ مَنْ کَانَ قَبْلَکُمْ بِطُولِ آمَالِهِمْ وَ تَغَیُّبِ آجَالِهِمْ،
- حَتَّى نَزَلَ بِهِمُ الْمَوْعُودُ الَّذِی تُرَدُّ عَنْهُ الْمَعْذِرَةُ،
- وَ تُرْفَعُ عَنْهُ التَّوْبَةُ، وَ تَحُلُّ مَعَهُ الْقَارِعَةُ وَ النِّقْمَةُ.
عِظَة النّاس
- أَیُّهَا النَّاسُ، إِنَّهُ مَنِ اسْتَنْصَحَ اللّهَ وُفِّقَ،
- وَ مَنِ اتَّخَذَ قَوْلَهُ دَلِیلاً هُدِیَ (لِلَّتِی هِیَ أَقْوَمُ)؛
- فَإِنَّ جَارَ اللّهِ آمِنٌ، وَ عَدُوَّهُ خَائِفٌ؛
- وَ إِنَّهُ لا یَنْبَغِی لِمَنْ عَرَفَ عَظَمَةَ اللّهِ أَنْ یَتَعَظَّمَ،
- فَإِنَّ رِفْعَةَ الَّذِینَ یَعْلَمُونَ مَا عَظَمَتُهُ أَنْ یَتَوَاضَعُوا لَهُ،
- وَ سَلاَمَةَ الَّذِینَ یَعْلَمُونَ مَا قُدْرَتُهُ أَنْ یَسْتَسْلِمُوا لَهُ.
- فَلا تَنْفِرُوا مِنَ الْحَقِّ نِفَارَ الصَّحِیحِ مِنَ الْاَجْرَبِ،
- وَ الْبَارِی مِنْ ذِی السَّقَمِ.
- وَ اعْلَمُوا أَنَّکُمْ لَنْ تَعْرِفُوا الرُّشْدَ حَتَّى تَعْرِفُوا الَّذِی تَرَکَهُ،
- وَ لَنْ تَأْخُذُوا بِمِیثَاقِ الْکِتَابِ حَتَّى تَعْرِفُوا الَّذِی نَقَضَهُ،
- وَ لَنْ تَمَسَّکُوا بِهِ، حَتَّى تَعْرِفُوا الَّذِی نَبَذَهُ.
- فَالْتَمِسُوا ذَلِکَ مِنْ عِنْدِ أَهْلِهِ،
- فَإِنَّهُمْ عَیْشُ الْعِلْمِ، وَ مَوْتُ الْجَهْلِ.
- هُمُ الَّذِینَ یُخْبِرُکُمْ حُکْمُهُمْ عَنْ عِلْمِهِمْ،
- وَ صَمْتُهُمْ عَنْ مَنْطِقِهِمْ، وَ ظَاهِرُهُمْ عَنْ بَاطِنِهِمْ؛
- لا یُخَالِفُونَ الدِّینَ وَ لا یَخْتَلِفُونَ فِیهِ؛
- فَهُوَ بَیْنَهُمْ شَاهِدٌ صَادِقٌ، وَ صَامِتٌ نَاطِقٌ.
متن فارسی
147.از خطبه هاى آن حضرت است درباره اهداف بعثت پیامبر (صلی الله علیه و آله)
- خداوند محمّد (صلی الله علیه و آله) را به حق مبعوث کرد
- تا بندگانش را از پرستش بت ها به عبادت خویش دعوت کند،
- و از اطاعت شیطان، به اطاعت خود فراخواند
- (این دعوت الهى) به وسیله قرآنى انجام شد که آن را با بیانى روشن، تبیین و استوار کرده است، تا بندگان، پروردگار خویش را بشناسند، بعد از آن که او را نمى شناختند،
- و به (وجود) او اقرار کنند بعد از آن که او را انکار مى کردند و او را ثابت بدانند بعد از آن که او را نفى مى کردند.
- خداوند سبحان در کتاب خویش بر بندگان تجلّى کرده و آشکار شده است، بى آن که او را ببینند،
- بلکه این تجلى به وسیله آیات قدرتش بوده که به آنان نشان داده و بندگان را از سطوت و غضب خویش بر حذر داشته،
- و چگونگى نابودى اقوام طغیانگر و درو شدنشان به وسیله عقوبت ها و کیفرها را به آن ها نشان داده است.
خبر از آینده اسلام و مسلمانان
- (آگاه باشید) به زودى بعد از من زمانى فراخواهد رسید،
- که چیزى پنهان تر از حق و آشکارتر از باطل
- و فراوان تر از دروغ بر خدا و پیامبرش نخواهد بود،
- و نزد مردم آن زمان، کالایى کسادتر از قرآن یافت نشود، هرگاه آن را درست تلاوت (و تفسیر) کنند؛
- و نه پررونق تر از قرآن، هرگاه از معناى اصلى اش تحریف گردد (و طبق دلخواه تفسیر شود).
- در شهرها چیزى ناشناخته تر از معروف و نیکى،
- و شناخته تر از منکرات نخواهد بود
- (تا آن جا که) حاملان قرآن، قرآن را به کنارى مى افکنند و حافظانش آن را به فراموشى مى سپارند؛
- آن روز قرآن و پیروانش هر دو از میان مردم رانده و تبعید مى شوند.
- آن دو همگام و همراه با یکدیگر و در یک جاده حرکت مى کنند ولى کسى پناهشان نمى دهد،
- قرآن و اهلش در آن زمان در میان مردم اند، اما در میان آن ها نیستند، با آن ها هستند، ولى با آن ها نیستند،
- چرا که گمراهى با هدایت موافق نیست هر چند در کنار هم باشند.
- (در آن روز) مردم بر تفرقه و پراکندگى اتحاد کنند و از اجتماع و وحدت پراکنده شوند
- گویى آن ها پیشوایان کتاب خدا هستند و قرآن پیشواى آن ها نیست.
- (آن روز) چیزى از قرآن نزد آن ها نمى ماند جز نامش،
- و از آن جز خطوط و حروفش را نمى شناسند،
- و پیش از این (براى برداشتن موانع از سر راه) صالحان و نیکوکاران را به انواع کیفرها مجازات کنند (تا کسى به اعمال ننگین آن ها اعتراض نکند،
- آرى،) صدق و راستىِ نیکان را افترا و دروغ بر خدا نامند
- و براى اعمال نیک، کیفر گناه قرار دهند!
- عامل بدبختى انسان ها: آن ها که پیش از شما بودند تنها به دلیل آرزوهاى طولانى و پنهان بودن (و فراموش کردن) سرآمد زندگى شان، گمراه و هلاک شدند،
- و این (طول اَمَل و غفلت و بى خبرى از پایان زندگى) همچنان ادامه یافت تا مرگشان فرارسید، همان مرگى که به هنگام فرارسیدنش عذرها پذیرفته نمى گردد،
- و درهاى توبه بسته مى شود و مصیبت هاى سخت و مجازات ها با آن فرامى رسد.
پندهاى حکیمانه
- اى مردم! آن کس که از خداوند نصیحت بپذیرد، موفق مى شود،
- و آن کس که سخن او را دلیل و راهنماى خویش قرار دهد، به استوارترین راه هدایت مى گردد؛
- زیرا کسى که به خدا پناه برد در امان است و دشمن خدا همواره خائف و ترسان است،
- و آن کس که عظمت خدا را شناخته، سزاوار نیست خود را بزرگ شمرد؛
- زیرا بزرگى کسانى که از عظمت خدا آگاه اند در این است که در برابر او متواضع باشند،
- و سلامت آنان که از قدرت (بى انتهاى) او باخبرند این است که در مقابل او تسلیم باشند.
- حال که چنین است، از حق فرار نکنید آن گونه که شخص سالم از مبتلا به بیمارى جرب، فرار مى کند،
- و تندرست از مریض گریزان است.
- بدانید! شما هرگز راه حق را نخواهید یافت، مگر این که ترک کنندگان آن را بشناسید،
- و هرگز به پیمان قرآن وفادار نخواهید بود مگر این که شکنندگان آن پیمان را بشناسید،
- و هرگز به قرآن تمسّک نخواهید جست، مگر این که کسانى را که آن را دور افکنده اند بشناسید.
- این (آگاهى ها) را از اهلش بیاموزید،
- چرا که آن ها حیات علم و مرگ جهل اند
- آن ها هستند که حکمشان شما را از علمشان آگاه مى سازد،
- وسکوتشان از منطقشان، وظاهرشان از باطنشان.
- آن ها نه با دین خدا مخالفت مى کنند و نه در آن اختلاف دارند.
- قرآن در میان آن ها شاهدى صادق است و خاموشى سخنگو (و تمام علوم قرآن نزد آن هاست).
قبلی بعدی
