متن عربی

397.وَ قَالَ (علیه السلام) :لِعَمَّارِ بْنِ يَاسِرٍ رَحِمَهُ اللَّهُ وَ قَدْ سَمِعَهُ يُرَاجِعُ الْمُغِیرَةَ بْنَ شُعْبَةَ كَلَاماً دَعْهُ يَا عَمَّارُ فَإِنَّهُ لَمْ يَأْخُذْ مِنَ الدِّینِ إِلَّا مَا قَارَبَهُ مِنَ الدُّنْيَا وَ عَلَى عَمْدٍ لَبَّسَ عَلَى نَفْسِهِ لِيَجْعَلَ الشُّبُهَاتِ عَاذِراً لِسَقَطَاتِهِ .

متن فارسی

امام علیه السّلام چون شنید عمّار ابن یاسر رحمه اللّه به سخن مغیرة ابن شعبه پاسخ مى دهد
(در باره اینكه نباید اعتناء نمود بكسی كه دین را آلت و ابزار دنیا قرار داده) باو فرمود: 1-  اى عمّار،
 

ص1277

مغیرة را بخود گزار (به سخنانش اعتناء مكن) زیرا او از دین نگرفته و نیاموخته مگر چیزى كه دنیا را باو نزدیك كرده است (چیزیكه بدرد دنیایش مى خورد) و با قصد (دانسته) بر خود مشتبه ساخته تا شبهات (نادرستیهایى كه بحقّ و درست مانند) را بهانه خطاها و لغزشهایش قرار دهد (خلاصه بدین معتقد نیست پس بحث در اینگونه شبهات براى آنست كه كفر و نفاقش فاش نشود و امر دنیایش منظّم باشد).