متن عربی
123. و قال (علیه السلام):
- طُوبَى لِمَنْ ذَلَّ فِی نَفْسِهِ،
- وَ طَابَ کَسْبُهُ،
- وَصَلَحَتْ سَرِیرَتُهُ،
- وَ حَسُنَتْ خَلِیقَتُهُ،
- وَ أَنْفَقَ الْفَضْلَ مِنْ مَالِهِ،
- وَ أَمْسَکَ الْفَضْلَ مِنْ لِسَانِهِ،
- وَ عَزَلَ عَن النَّاسِ شَرَّهُ،
- وَ وَسِعَتْهُ السُّنَّةُ،
- وَ لَمْ یُنْسَبْ إِلَى الْبِدْعَةِ.
قال الرَّضیُّ: أقولُ: و مِن النّاسِ من یَنسُبُ هذا الکلاَم إلى رسول الله (صلی الله علیه و آله)، و کذلک الذی قبله.
متن فارسی
امام (علیه السلام) فرمود:
- خوشا به حال کسى که در نزد خود کوچک (و متواضع) است (و در نظر مردم بزرگ و عزیز)
- و کسب و کار او طیّب و حلال
- و باطنش پاک و صالح،
- و اخلاق او نیکوست
- و اموال اضافى خود را در راه خدا انفاق مى کند
- و سخنان زاید زبانش را نگه مى دارد
- و آزار او به مردم نمى رسد
- و آن کس که سنت براى او کافى است
- و بدعتى از او سرنمى زند.
مرحوم سیّد رضى مى گوید: بعضى از مردم این کلام حکمت آمیز و همچنین کلامى را که قبل از آن است به رسول خدا (صلی الله علیه و آله) نسبت داده اند.
قبلی بعدی