متن عربی
124.وَ مِنَ الْکَلَام لَه علیه السلام فی حَثِّ أصْحَابِهِ عَلَى القِتَالِ
- فَقَدِّمُوا الدَّارِعَ، وَ أَخِّرُوا الْحَاسِرَ،
- وَ عَضُّوا عَلَى الْاَضْرَاسِ، فَإِنَّهُ أَنْبَى لِلسُّیُوفِ عَنِ الْهَامِ؛
- وَ الْتَوُوا فِی أَطْرَافِ الرِّمَاحِ، فَإِنَّهُ أَمْوَرُ لِلْاَسِنَّةِ؛
- وَ غُضُّوا الْاَبْصَارَ، فَإِنَّهُ أَرْبَطُ لِلْجَأْشِ،
- وَ أَسْکَنُ لِلْقُلُوبِ؛ وَ أَمِیتُوا الْاَصْوَاتَ، فَإِنَّهُ أَطْرَدُ لِلْفَشَلِ.
- وَ رَایَتَکُمْ فَلا تُمِیلُوهَا وَ لا تُخِلُّوهَا،
- وَ لا تَجْعَلُوهَا إِلَّا بِأَیْدِی شُجْعَانِکُمْ،
- وَ الْمَانِعِینَ الذِّمَارَ مِنْکُمْ،
- فَإِنَّ الصَّابِرِینَ عَلَى نُزُولِ الْحَقَائِقِ هُمُ الَّذِینَ یَحُفُّونَ بِرَایَاتِهِمْ، وَ یَکْتَنِفُونَهَا:
- حِفَافَیْهَا، وَ وَرَاءَهَا وَ أَمَامَهَا؛ لا یَتَأَخَّرُونَ عَنْهَا فَیُسْلِمُوهَا،
- وَ لا یَتَقَدَّمُونَ عَلَیْهَا فَیُفْرِدُوهَا. أَجْزَأَ امْرُؤٌ قِرْنَهُ،
- وَ آسَى أَخَاهُ بِنَفْسِهِ، وَ لَمْ یَکِلْ قِرْنَهُ إِلَى أَخِیهِ،
- فَیَجْتَمِعَ عَلَیْهِ قِرْنُهُ وَ قِرْنُ أَخِیهِ.
- وَ ایْمُ اللّهِ لَئِنْ فَرَرْتُمْ مِنْ سَیْفِ الْعَاجِلَةِ، لا تَسْلَمُوا مِنْ سَیْفِ الْآخِرَةِ،
- وَ أَنْتُمْ لَهَامِیمُ الْعَرَبِ، وَ السَّنَامُ الْاَعْظَمُ.
- إِنَّ فِی الْفِرارِ مَوْجِدَةَ اللّهِ، وَ الذُّلَّ الْلَّازِمَ، وَ الْعَارَ الْبَاقِیَ.
- وَ إِنَّ الْفَارَّ لَغَیْرُ مَزِیدٍ فِی عُمُرِهِ، وَ لا مَحْجُوزٍ بَیْنَهُ وَ بَیْنَ یَوْمِهِ.
- مَن الرَّائِحُ إِلَى اللّهِ کَالظَّمْآنِ یَرِدُ الْمَاءَ؟
- الْجَنَّةُ تَحْتَ أَطْرَافِ الْعَوَالِی! الْیَوْمَ تُبْلى الْاَخْبَارُ!
- وَ اللّهِ لَأَنَا أَشْوَقُ إِلَى لِقَائِهِمْ مِنْهُمْ إِلَى دِیَارِهِمْ.
- اللَّهُمَّ فَإِنْ رَدُّوا الْحَقَّ فَافْضُضْ جَمَاعَتَهُمْ،
- وَ شَتِّتْ کَلِمَتَهُمْ، وَ أَبْسِلْهُمْ بِخَطَایَاهُمْ.
- إِنَّهُمْ لَنْ یَزُولُوا عَنْ مَوَاقِفِهِمْ دُونَ طَعْنٍ دِرَاکٍ،
- یَخْرُجُ مِنْهُمُ النَّسِیمُ، وَ ضَرْبٍ یَفْلِقُ الْهَامَ، وَ یُطِیحُ الْعِظَامَ،
- وَ یُنْدِرُ السَّوَاعِدَ وَ الْاَقْدَامَ؛ وَ حَتَّى یُرْمَوْا بِالْمَنَاسِرِ تَتْبَعُهَا الْمَنَاسِرُ؛
- وَ یُرْجَمُوا بِالْکَتَائِبِ، تَقْفُوهَا الْحَلاَئِبُ؛
- وَ حَتَّى یُجَرَّ بِبِلاَدِهِمُ الْخَمِیسُ یَتْلُوهُ الْخَمِیسُ؛
- وَ حَتَّى تَدْعَقَ الْخُیُولُ فِی نَوَاحِرِ أَرْضِهِمْ،
- وَ بِأَعْنَانِ مَسَارِبِهِمْ وَ مَسَارِحِهِمْ.
قال السیِّدُ الشَّرِیفُ: أَقولُ: الدَّعْقُ: الدَّقُ، أَی تَدُقُّ الخُیُولُ بِحَوَافِرِهَا أَرْضَهُم. وَ نَواحِرَ أرْضِهِمْ: مُتَقَابِلاتُها. و یُقالُ: مَنَازِلُ بَنی فُلَانٍ تَتَناحَرُ، أى تَتَقَابَلُ.
متن فارسی
124.از سخنان آن حضرت است براى تشویق یارانش به جهاد
- اصول مهم جنگى (تاکتیک هاى فردى): (در میدان نبرد) کسانى را که زره بر تن دارند پیشاپیش (صفوف) قرار دهید و آن ها که زره ندارند پشت سر آنان قرار گیرند،
- دندان ها را روى هم بفشارید که این کار تأثیر شمشیر را بر سر کمتر مى کند.
- و در برابر نیزه هاى دشمن در پیچ وخم باشید که براى منحرف کردن نیزه ها موثرتر است.
- نگاه چشم ها را پایین بیاورید (و به انبوه و آخر لشکر دشمن نگاه نکنید) چرا که براى قوّت و قدرت قلب، بهتر
- و مایه آرامش بیشتر دل هاست. صداها را خاموش کنید (و کمتر سخن بگویید) چرا که سستى را دور مى سازد.
- از پرچم خود به خوبى پاسدارى کنید و آن را به این طرف و آن طرف مایل نسازید و اطراف آن را خالى نکنید
- و جز به دست دلاوران
- و مدافعان سرسخت خود، نسپارید،
- زیرا آنان که در حوادث سخت در برابر مشکلات ایستادگى مى کنند همان ها هستند که از پرچمشان به خوبى پاسدارى مى نمایند،
- گرداگرد آن را مى گیرند و از چپ و راست و از پیش و پس مراقب آن هستند، نه از آن عقب مى مانند که تسلیم دشمنش کنند
- و نه از آن پیشى مى گیرند که رهایش سازند.هر کس باید در برابر حریف خود بایستد
- و با برادر هم رزمش مواسات کند و هرگز حریف خود را به او وامگذارد
- که او در برابر دو حریف قرار گیرد: حریف خودش و حریف برادرش.
- ننگ فرار از جنگ: به خدا سوگند! اگر از شمشیر دنیا فرار کنید از شمشیر آخرت در امان نخواهید بود.
- شما بزرگان و پیشگامان عرب، و شرافتمندان برجسته اید.
- به یقین در فرار، غضب و خشم الهى، ذلت همیشگى و ننگ جاودان است.
- فرارکننده چیزى به عمر خود نمى افزاید و میان خود و مرگش حائلى ایجاد نمى کند.
- کیست که با سرعت و نشاط (با جهاد خود) به سوى خدا رود، همچون تشنه کامى که به آب مى رسد؟
- بهشت در سایه نیزه هاست. امروز اخبار (و اعمال) هر کس آزموده مى شود (و مدعیان راستین و دروغین از هم شناخته مى شوند).
- به خدا سوگند! من به مبارزه با آن ها (شامیان) از آن ها به خانه هایشان شایق ترم (و عاشقانه به سوى میدان مى روم).
- نفرین بر شامیان: خداوندا! اگر آن ها حق را نپذیرند (و دست از ظلم و کشتار و فساد برندارند) جماعتشان را در هم بشکن و متفرق کن،
- و اتحادشان را به پراکندگى مبدّل ساز، وبه دلیل گناهانشان آن ها را هلاک فرما!
- اصل مهم جنگى (تاکتیک هاى جمعى): (بدانید) آن ها هرگز از جاى خود برکنده نمى شوند
- تا این که نیزه داران، با نیزه هاى پى درپى بدنشان را سوراخ کنند، آن گونه که نسیم از آن بگذرد، و شمشیر زنان ضربه هایى بر آنان وارد سازند که سر آن ها را بشکافد و استخوان ها را خُرد کند
- و دست ها و پاها را جدا سازد، آن ها باید پیوسته مورد تهاجم قرار گیرند و گروه ها پشت سر هم آنان را تیرباران کنند
- و گروهى از لشکر به یارى گروه دیگر بشتابد و آن ها را آماج حملات خود سازد
- و لشکرهاى سواره نظام یکى پس از دیگرى آنان را تا شهرهایشان تعقیب کنند،
- تا زمانى که سمّ اسب هاى شما آخرین نقطه سرزمین آن ها را بکوبد
- و مسیر رفت و آمد و جادّه ها و چراگاه هاى آن ها را از هر سو اشغال کند.
شریف رضى (رحمه الله) مى گوید: «دعق» به معناى کوبیدن است؛ یعنى سواران با سمّ اسب ها سرزمین آن ها را مى کوبند و تعبیر به «نواحر أرضهم» به معناى بخش هاى مقابل یکدیگر است.
قبلی بعدی