متن عربی

188-  و من خطبة له ( عليه السلام ) في الوصية بأمور:
التقوى
أُوصِيکمْ أَيُّهَا النَّاسُ بِتَقْوَى اللَّهِ وَ کثْرَةِ حَمْدِهِ عَلَى آلَائِهِ إِلَيْکمْ وَ نَعْمَائِهِ عَلَيْکمْ وَ بَلَائِهِ لَدَيْکمْ فَکمْ خَصَّکمْ بِنِعْمَةٍ وَ تَدَارَککمْ بِرَحْمَةٍ أَعْوَرْتُمْ لَهُ فَسَتَرَکمْ وَ تَعَرَّضْتُمْ لِأَخْذِهِ فَأَمْهَلَکمْ.
الموت
وَ أُوصِيکمْ بِذِکرِ الْمَوْتِ وَ إِقْلَالِ الْغَفْلَةِ عَنْهُ وَ کيْفَ غَفْلَتُکمْ عَمَّا لَيْسَ يُغْفِلُکمْ وَ طَمَعُکمْ فِيمَنْ لَيْسَ يُمْهِلُکمْ فَکفَى وَاعِظاً بِمَوْتَى عَايَنْتُمُوهُمْ حُمِلُوا إِلَى قُبُورِهِمْ غَيْرَ رَاکبينَ وَ أُنْزِلُوا فِيهَا غَيْرَ نَازِلِينَ فَکأَنَّهُمْ لَمْ يَکونُوا لِلدُّنْيَا عُمَّاراً وَ کأَنَّ الْآخِرَةَ لَمْ تَزَلْ لَهُمْ دَاراً أَوْحَشُوا مَا کانُوا يُوطِنُونَ وَ أَوْطَنُوا مَا کانُوا يُوحِشُونَ وَ اشْتَغَلُوا بِمَا فَارَقُوا وَ أَضَاعُوا مَا إِلَيْهِ انْتَقَلُوا لَا عَنْ قَبِيحٍ يَسْتَطِيعُونَ انْتِقَالًا وَ لَا فِي حَسَنٍ يَسْتَطِيعُونَ ازْدِيَاداً أَنِسُوا بِالدُّنْيَا فَغَرَّتْهُمْ وَ وَثِقُوا بِهَا فَصَرَعَتْهُمْ.
سرعة النفاد
فَسَابِقُوا رَحِمَکمُ اللَّهُ إِلَى مَنَازِلِکمُ الَّتِي أُمِرْتُمْ أَنْ تَعْمُرُوهَا وَ الَّتِي رَغِبْتُمْ فِيهَا وَ دُعِيتُمْ إِلَيْهَا وَ اسْتَتِمُّوا نِعَمَ اللَّهِ عَلَيْکمْ بِالصَّبْرِ عَلَى طَاعَتِهِ وَ الْمُجَانَبَةِ لِمَعْصِيَتِهِ فَإِنَّ غَداً مِنَ الْيَوْمِ قَرِيبٌ مَا أَسْرَعَ السَّاعَاتِ فِي الْيَوْمِ وَ أَسْرَعَ الْأَيَّامَ فِي الشَّهْرِ وَ أَسْرَعَ الشُّهُورَ فِي السَّنَةِ وَ أَسْرَعَ السِّنِينَ فِي الْعُمُرِ.

متن فارسی

خطبه اي است از آن حضرت (علیه السلام) در توصيه براموري :

تقوا
اي مردم،شما را توصيه مي کنم به تقواي الهي و کثرت ستايش خداوند براي عطايايي که به شما نازل نموده و نعمتهايي که بر شما عنايت فرموده و آزمايشي که در نزد شما است. چه فراوان نعمتهايي که خداوند آنها را به شما اختصاص داده و رحمتهايي که شما را مشمول آنها فرموده است و با اين حال شما مرتکب زشتي هاي آشکار شديد و خداوند شما(اعمال زشت شما) را پوشانيد، و شما خود را در معرض گرفتاري به نتايج گناهان خود قرار داديد، ولي خداوند به شما مهلت داد.
مرگ
و شما را توصيه مي کنم که به ياد مرگ باشيد و غفلت از آن را کم کنيد. شما چگونه غفلت مي ورزيد از چيزي که هرگز از شما غافل نيست. و به کسي طمع بسته ايد که مهلتي به شما نخواهد داد. براي پندگيري، مشاهده مردگاني که از جلو چشمان شما راهي زير خاک شدند، واعظ کفايت کننده اي است. آنان به گورهاي خود حمل شدند بدون اين که به اختيار خود سوار مرکب مرگ شوند، و در قبرهاي خود فرود آمدند بدون اين که ميل و آزادي در اين نزول داشته باشند. (چنان از اين دنيا ناپديد شدند) که گويي آنان نبودند که آبادکنندگان اين دنيا بودند و گويي سراي آخرت خانه هميشگي آنان بوده است. از آنچه که وطن اتخاذ کرده بودند، به وحشت افتادند و در آنچه که وحشت مي کردند وطن گزيدند. آنان به آنچه از آن جدا مي شدند اشتغال ورزيدند، و تباه کردند آخرتي را که به سوي آن حرکت کردند، آنان نه مي توانند از کار زشتي که مرتکب شده اند، جدا شوند و نه مي توانند بر نيکي هايي که انجام دادند بيفزايند. انس به دنيا گرفتند، دنيا آنان را فريب داد و تکيه بر آن نمودند، آنان را بر زمين زد.
سرعت حرکت رو به فنا سبقت جويي
اي مردم- خدا شما را رحمت کناد- به آن جايگاه هاي خود که مامور به آباد کردن آنها شده و ترغيب به ورود و به سوي آنها دعوت شده ايد. نعمتهاي خداوندي را که به شما عنايت فرموده است با تحمل بر اطاعت و اجتناب از معصيت او تتميم نماييد، زيرا فردايي (که از راه مي رسد) نزديک است. چه شتابان مي گذرد ساعتها در روز و روزها در ماه و چه سريع سپري مي شود ماه ها در سال، و سال ها در عمر!