متن عربی

71-  و من خطبة له ( عليه السلام ) في ذم أهل العراق و فيها يوبخهم على ترک القتال و النصر يکاد يتم ثم تکذيبهم له:
أَمَّا بَعْدُ يَا أَهْلَ الْعِرَاقِ فَإِنَّمَا أَنْتُمْ کالْمَرْأَةِ الْحَامِلِ حَمَلَتْ فَلَمَّا أَتَمَّتْ أَمْلَصَتْ وَ مَاتَ قَيِّمُهَا وَ طَالَ تَأَيُّمُهَا وَ وَرِثَهَا أَبْعَدُهَا. أَمَا وَ اللَّهِ مَا أَتَيْتُکمُ اخْتِيَاراً وَ لَکنْ جِئْتُ إِلَيْکمْ سَوْقاً وَ لَقَدْ بَلَغَنِي أَنَّکمْ تَقُولُونَ عَلِيٌّ يَکذِبُ قَاتَلَکمُ اللَّهُ تَعَالَى فَعَلَى مَنْ أَکذِبُ أَ عَلَى اللَّهِ فَأَنَا أَوَّلُ مَنْ آمَنَ بِهِ أَمْ عَلَى نَبِيِّهِ فَأَنَا أَوَّلُ مَنْ صَدَّقَهُ کلَّا وَ اللَّهِ لَکنَّهَا لَهْجَةٌ غِبْتُمْ عَنْهَا وَ لَمْ تَکونُوا مِنْ أَهْلِهَا وَيْلُ أُمِّهِ کيْلًا بِغَيْرِ ثَمَنٍ لَوْ کانَ لَهُ وِعَاءٌ وَ لَتَعْلَمُنَّ نَبَأَهُ بَعْدَ حِينٍ.

متن فارسی

خطبه اي است از آن حضرت (علیه السلام): خطبه اي است از آن حضرت در سرزنش اهل عراق و در اين خطبه آنان به ترک جهاد و ياري که نزديک بود کار صفين را تمام کند، سرزنش مينمايد و پاسخ تهمت دروغ را (که با کمال وقاحت به آن حضرت مي زدند) مي فرمايد.

پس از حمد و سپاس خداوندي، اي اهل عراق شما مانند آن زن آبستن هستيد که جنين خود را حمل کند و هنگامي که دوران بارداري او به پايان برسد کودک مرده اي بزايد و سرپرست او بميرد و دوران بيوه گيش طولاني گردد و دورترين خويشاوندانش او را در اختيار بگيرد. آگاه باشيد، سوگند بخدا، من از روي اختيار به سوي شما نيامده ام، بلکه به طرف شما رانده شدم. به من خبر رسيده است که ميگوئيد:
 علي دروغ ميگويد، خدا نابودتان کناد! من به چه کسي دروغ بگويم؟ به خدا؟! من اولين کسي هستم که به خدا ايمان آورده ام. يا به پيغمبرش؟! من نخستين کسي هستم که او را تصديق کرده ام. نه هرگز، سوگند بخدا، (من دروغ نمي گويم) ولي سخناني که مي گويم از لهجه پيامبري است که شما از آن غائب بوديد و از شايستگان آن گونه سخنان نبوديد. مادر آن مدعي به ماتمش بنشيند. من معرفت و حکمت را بدون توقع قيمت و پاداش براي او در پيمانه درونش مي ريزم، اگر ظرفيت داشته باشد. و شما در آينده خبر و نتيجه آن واقعيتها را که به شما داده ام و گمان هاي فاسد خود را خواهيد دانست.