متن عربی

270-  وَ رُوِيَ أَنَّهُ ذُكِرَ عِنْدَ عُمَرَ بْنِ الْخَطَّابِ فِي أَيَّامِهِ حَلْيُ الْكَعْبَةِ وَ كَثْرَتُهُ فَقَالَ قَوْمٌ لَوْ أَخَذْتَهُ فَجَهَّزْتَ بِهِ جُيُوشَ الْمُسْلِمِينَ كَانَ أَعْظَمَ لِلْأَجْرِ وَ مَا تَصْنَعُ الْكَعْبَةُ بِالْحَلْيِ فَهَمَّ عُمَرُ بِذَلِكَ وَ سَأَلَ عَنْهُ أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ ( عليه السلام ) فَقَالَ ( عليه السلام ) :
إِنَّ هَذَا الْقُرْآنَ أُنْزِلَ عَلَى النَّبِيِّ ( صلى الله عليه وآله ) وَ الْأَمْوَالُ أَرْبَعَةٌ أَمْوَالُ الْمُسْلِمِينَ فَقَسَّمَهَا بَيْنَ الْوَرَثَةِ فِي الْفَرَائِضِ وَ الْفَيْ ءُ فَقَسَّمَهُ عَلَى مُسْتَحِقِّيهِ وَ الْخُمُسُ فَوَضَعَهُ اللَّهُ حَيْثُ وَضَعَهُ وَ الصَّدَقَاتُ فَجَعَلَهَا اللَّهُ حَيْثُ جَعَلَهَا وَ كَانَ حَلْيُ الْكَعْبَةِ فِيهَا يَوْمَئِذٍ فَتَرَكَهُ اللَّهُ عَلَى حَالِهِ وَ لَمْ يَتْرُكْهُ نِسْيَاناً وَ لَمْ يَخْفَ عَلَيْهِ مَكَاناً فَأَقِرَّهُ حَيْثُ أَقَرَّهُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ فَقَالَ لَهُ عُمَرُ لَوْلَاكَ لَافْتَضَحْنَا وَ تَرَكَ الْحَلْيَ بِحَالِهِ.

متن فارسی

روايت شده است كه در دوران خلافت عمر بن خطاب مذاكره اي درباره زينت كعبه و فراواني آن شد. جمعي گفتند: اگر آنها را برداري و لشكريان مسلمانان را براي جنگ مجهز كني، پاداش بزرگتري دارد و كعبه احتياجي به زينت ندارد. و عمر اين مساله را از اميرالمومنين (علیه السلام) پرسيد. آن حضرت در پاسخ فرمود: (قرآن بر پيامبر اكرم (صلی الله علیه و آله) نازل شد و اموال بر چهار قسمت بود: اموال مسلمانان كه آنها را ميان ورثه بر طبق مقررات ارثي تقسيم كرد و غنيمت كه در جهاد به دست مي آوردند و آنها را بين مستمندان تقسيم نمود و خمس كه خداوند آن را در موضع خود قرار داد و صدقات كه خداوند آنها را در همان موضع كه مي خواست قرار داد. در همان روزگار زينت كعبه در آن جا وجود داشت و خداوند آن را به حال خود گذاشت و اين رها كردن به حال خود نه از فراموشي ناشي شده بود و نه از آن جهت كه جايش براي خدا پنهان بود. پس تو هم در همان جا قرار بده كه خدا و پيامبرش قرار داده بودند.) پس عمر به آن حضرت گفت: (اگر تو نبودي ما رسوا مي شديم) و زينت كعبه را به جاي خود گذاشت.