متن عربی

77-  وَ مِنْ خَبَرِ ضِرَارِ بْنِ حَمْزَةَ الضَّبَائِيِّ عِنْدَ دُخُولِهِ عَلَى مُعَاوِيَةَ وَ مَسْأَلَتِهِ لَهُ عَنْ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ ( عليه السلام ) وَ قَالَ فَأَشْهَدُ لَقَدْ رَأَيْتُهُ فِي بَعْضِ مَوَاقِفِهِ وَ قَدْ أَرْخَى اللَّيْلُ سُدُولَهُ وَ هُوَ قَائِمٌ فِي مِحْرَابِهِ قَابِضٌ عَلَى لِحْيَتِهِ يَتَمَلْمَلُ تَمَلْمُلَ السَّلِيمِ وَ يَبْكِي بُكَاءَ الْحَزِينِ وَ يَقُولُ :
يَا دُنْيَا يَا دُنْيَا إِلَيْكِ عَنِّي أَ بِي تَعَرَّضْتِ أَمْ إِلَيَّ تَشَوَّقْتِ لَا حَانَ حِينُكِ هَيْهَاتَ غُرِّي غَيْرِي لَا حَاجَةَ لِي فِيكِ قَدْ طَلَّقْتُكِ ثَلَاثاً لَا رَجْعَةَ فِيهَا فَعَيْشُكِ قَصِيرٌ وَ خَطَرُكِ يَسِيرٌ وَ أَمَلُكِ حَقِيرٌ آهِ مِنْ قِلَّةِ الزَّادِ وَ طُولِ الطَّرِيقِ وَ بُعْدِ السَّفَرِ وَ عَظِيمِ الْمَوْرِدِ.

متن فارسی

و در قسمتي از روايت ضرار بن حمزه ضيايي (يا ضرار بن حمزه صدايي) در موقع ورود او بر معاويه و سوال كردن معاويه از وي درباره اميرالمومنين (علیه السلام) چنين آمده است. و ضرار گفت: شهادت مي دهم كه من آن حضرت را در بعضي از موقعيتهايش ديدم كه شب پرده هاي خود را بر زمين گسترده بود و او در محراب خود محاسن (مباركش) را به دست گرفته بود و مانند مارگزيده به خود مي پيچيد و گريه اندوهگين سر داده بود و مي گفت: اي دنيا، اي دنيا، دور شو از من، آيا خود رابه من عرضه داشته اي يا به من اشتياق پيدا كرده اي، وقتي نرسيده است كه خود را به قلب من وارد نمايي، برو ديگري را بفريب، مرا نيازي به تو نيست. من سه بار تو را طلاق داده ام كه رجوعي در آن نيست. عيش تو كوتاه است و عظمتت ناچيز و آرزويت پست. آه، از كمي توشه و طولاني بودن راه و دوري سفر و عظمت و اهميت مقصد.