متن عربی

49-  و من کتاب له ( عليه السلام ) إلى معاوية أيضا :
أَمَّا بَعْدُ فَإِنَّ الدُّنْيا مَشْغَلَةٌ عَنْ غَيرِهَا وَ لَمْ يصِبْ صَاحِبُهَا مِنْهَا شَيئاً إِلَّا فَتَحَتْ لَهُ حِرْصاً عَلَيهَا وَ لَهَجاً بِهَا وَ لَنْ يسْتَغْنِي صَاحِبُهَا بِمَا نَالَ فِيهَا عَمَّا لَمْ يبْلُغْهُ مِنْهَا وَ مِنْ وَرَاءِ ذَلِک فِرَاقُ مَا جَمَعَ وَ نَقْضُ مَا أَبْرَمَ وَ لَوِ اعْتَبَرْتَ بِمَا مَضَى حَفِظْتَ مَا بَقِي وَ السَّلَامُ .

متن فارسی

نامه اي است از آن حضرت (عليه السلام) به معاويه:

 اما بعد از حمد و ثناي خداوندي، دنيا آدمي را از همه چيز منصرف نموده به خود مشغول مي دارد و انسان دنيادار چيزي از آن را به دست نمي آورد، مگر اين که طمع و اشتياق به آن را براي خود (دنيا) بگشايد.
 دنيادار با آنچه که از دنيا به دست آورده است، از آنچه که به آن نرسيده است بي نياز نمي گردد و پس از آن، نوبت از دست دادن آن چيزها که انباشته است و شکستن آنچه محکم کرده است مي رسد.
 و اگر تو از گذشته عبرت بگيري، آنچه را که باقي مانده است حفظ مي کني و مي فهمي، والسلام.