متن عربی

349- وَ قَالَ ( عليه السلام ) : مَنْ نَظَرَ فِي عَيْبِ نَفْسِهِ اشْتَغَلَ عَنْ عَيْبِ غَيْرِهِ وَ مَنْ رَضِيَ بِرِزْقِ اللَّهِ لَمْ يَحْزَنْ عَلَى مَا فَاتَهُ وَ مَنْ سَلَّ سَيْفَ الْبَغْيِ قُتِلَ بِهِ وَ مَنْ كَابَدَ الْأُمُورَ عَطِبَ وَ مَنِ اقْتَحَمَ اللُّجَجَ غَرِقَ وَ مَنْ دَخَلَ مَدَاخِلَ السُّوءِ اتُّهِمَ وَ مَنْ كَثُرَ كَلَامُهُ كَثُرَ خَطَؤُهُ وَ مَنْ كَثُرَ خَطَؤُهُ قَلَّ حَيَاؤُهُ وَ مَنْ قَلَّ حَيَاؤُهُ قَلَّ وَرَعُهُ وَ مَنْ قَلَّ وَرَعُهُ مَاتَ قَلْبُهُ وَ مَنْ مَاتَ قَلْبُهُ دَخَلَ النَّارَ وَ مَنْ نَظَرَ فِي عُيُوبِ النَّاسِ فَأَنْكَرَهَا ثُمَّ رَضِيَهَا لِنَفْسِهِ فَذَلِكَ الْأَحْمَقُ بِعَيْنِهِ وَ الْقَنَاعَةُ مَالٌ لَا يَنْفَدُ وَ مَنْ أَكْثَرَ مِنْ ذِكْرِ الْمَوْتِ رَضِيَ مِنَ الدُّنْيَا بِالْيَسِيرِ وَ مَنْ عَلِمَ أَنَّ كَلَامَهُ مِنْ عَمَلِهِ قَلَّ كَلَامُهُ إِلَّا فِيمَا يَعْنِيهِ.

متن فارسی

و فرمود: كسي كه در عيب خود بنگرد، از عيب جويي ديگران رويگردان مي شود و هر كس كه به روزي خداوندي خشنود شود، از آنچه كه از او فوت شده است، اندوهگين نمي گردد. و هر كس شمشير ظلم بشكد با همان شمشير كشته مي شود، و هر كس كه با حوادث روزگار گلاويز شود، خسته مي گردد و هر كس كه (بدون محاسبه) در درياها فرو رود غرق مي شود و هر كس به جايگاه هاي احتمال بدي داخل شود، به همان بدي متهم گردد، و هر كس كه سخنش زياد شود خطايش زياد مي گردد. و هر كس خطايش زياد شود حيايش كم گردد و هر كس كه حيايش كم شود ورعش (تقوي) و پاكدامني اش اندك گردد و هر كس كه ورعش كم شود، قلبش مي ميرد و هر كس قلبش بميرد داخل آتش مي گردد. و هر كس به عيوب مردم بنگرد و آنها را در مردم زشت بشمارد، سپس براي خود به آن زشتي راضي شود، پس اينست عين احمق. و قناعت مالي است فناناپذير و هر كس بسيار به ياد مرگ باشد از دنيا به كمي خشنود گرد و هر كس بداند سخنش از گروه اعمالش است، سخن را جز در آنچه براي او اهميت دارد، كم كند.