بزرگ ترين عيب آن كه چيزى را در خوددارى، بر ديگران عيب بشمار!
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >   ترجمه ( محمدتقی جعفری)  >  ياران امام ( حکمت شماره 325 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
برای دسترسی سریع به نامه مورد نظر، شماره نامه را وارد کنید
برای دسترسی سریع به حکمت مورد نظر، شماره حکمت را وارد کنید

متن عربی

325-  وَ قَالَ ( عليه السلام ) : لَمَّا بَلَغَهُ قَتْلُ مُحَمَّدِ بْنِ أَبِي بَكْرٍ :إِنَّ حُزْنَنَا عَلَيْهِ عَلَى قَدْرِ سُرُورِهِمْ بِهِ ، إِلَّا أَنَّهُمْ نَقَصُوا بَغِيضاً وَ نَقَصْنَا حَبِيباً.


متن فارسی

و هنگامي كه خبر كشته شدن محمد بن ابي بكر به آن حضرت (علیه السلام) رسيد، فرمود: اندوه ما براي از دست رفتن او به مقدار شادي آنان بر قتل او است، با اين تفاوت كه آنان دشمني را از دست دادند و ما دوستي را .

 

قبلی بعدی