متن عربی

227-  و من دعاء له ( عليه السلام ) يلجأ فيه إلى اللّه ليهديه إلى الرشاد:
اللَّهُمَّ إِنَّک آنَسُ الْآنِسِينَ لِأَوْلِيَائِک وَ أَحْضَرُهُمْ بِالْکفَايَةِ لِلْمُتَوَکلِينَ عَلَيْک تُشَاهِدُهُمْ فِي سَرَائِرِهِمْ وَ تَطَّلِعُ عَلَيْهِمْ فِي ضَمَائِرِهِمْ وَ تَعْلَمُ مَبْلَغَ بَصَائِرِهِمْ فَأَسْرَارُهُمْ لَک مَکشُوفَةٌ وَ قُلُوبُهُمْ إِلَيْک مَلْهُوفَةٌ إِنْ أَوْحَشَتْهُمُ الْغُرْبَةُ آنَسَهُمْ ذِکرُک وَ إِنْ صُبَّتْ عَلَيْهِمُ الْمَصَائِبُ لَجَئُوا إِلَى الِاسْتِجَارَةِ بِک عِلْماً بِأَنَّ أَزِمَّةَ الْأُمُورِ بِيَدِک وَ مَصَادِرَهَا عَنْ قَضَائِک اللَّهُمَّ إِنْ فَهِهْتُ عَنْ مَسْأَلَتِي أَوْ عَمِيتُ عَنْ طِلْبَتِي فَدُلَّنِي عَلَى مَصَالِحِي وَ خُذْ بِقَلْبِي إِلَى مَرَاشِدِي فَلَيْسَ ذَلِک بِنُکرٍ مِنْ هِدَايَاتِک وَ لَا بِبِدْعٍ مِنْ کفَايَاتِک اللَّهُمَّ احْمِلْنِي عَلَى عَفْوِک وَ لَا تَحْمِلْنِي عَلَى عَدْلِک.

متن فارسی

دعايي است از آن حضرت (علیه السلام): در اين دعا به خدا پناه مي برد که او را به رشد و کمال هدايت فرمايد.

بارالها، تويي مانوس ترين انس گيرندگان بر دوستانت و حاضرترين آنان براي کفايت به کساني که توکل بر تو مي نمايند. آنان را در درونشان شاهدي و بر آنان در وجدان هاي باطني شان معطلي و تويي که به مقدار بينايي هاي آنان دانايي. پس رازهاي نهاني آنان براي تو آشکار است و دل هايشان به سوي تو شيفته و بي قرار. اگر غربت آنان را به وحشت بيندازد، ذکر تو انيسشان گردد و اگر مصيبتهاي روزگار بر سرشان تاختن آورد، پناهندگي به تو جويند، زيرا مي دانند که زمام همه امور به دست تو است و صدور آنها از مقام قضاي تو. خداوندا، اگر از سوال کردن خود ناتوان باشم يا به آنچه که از تو طلب مي کنم، نابينا شوم، مرا به مصالح خويشتنم راهنمايي و دلم را به سوي موارد رشدم بگردان. اين الطاف از هدايتهاي تو ناشناخته نيست و از کفايتهايي که براي مخلوقاتت مي نمايي شگفت انگيز نمي باشد. بار پروردگارا، با عفو و لطف الهي ات با من مدارا فرما و با دادگري خود با من معامله مفرما.