متن عربی

52-  و من خطبة له ( عليه السلام ) و هي في التزهيد في الدنيا و ثواب الله للزاهد و نعم الله على الخالق:
التزهيد في الدنيا
أَلَا وَ إِنَّ الدُّنْيَا قَدْ تَصَرَّمَتْ وَ آذَنَتْ بِانْقِضَاءٍ وَ تَنَکرَ مَعْرُوفُهَا وَ أَدْبَرَتْ حَذَّاءَ فَهِيَ تَحْفِزُ بِالْفَنَاءِ سُکانَهَا وَ تَحْدُو بِالْمَوْتِ جِيرَانَهَا وَ قَدْ أَمَرَّ فِيهَا مَا کانَ حُلْواً وَ کدِرَ مِنْهَا مَا کانَ صَفْواً فَلَمْ يَبْقَ مِنْهَا إِلَّا سَمَلَةٌ کسَمَلَةِ الْإِدَاوَةِ أَوْ جُرْعَةٌ کجُرْعَةِ الْمَقْلَةِ لَوْ تَمَزَّزَهَا الصَّدْيَانُ لَمْ يَنْقَعْ فَأَزْمِعُوا عِبَادَ اللَّهِ الرَّحِيلَ عَنْ هَذِهِ الدَّارِ الْمَقْدُورِ عَلَى أَهْلِهَا الزَّوَالُ وَ لَا يَغْلِبَنَّکمْ فِيهَا الْأَمَلُ وَ لَا يَطُولَنَّ عَلَيْکمْ فِيهَا الْأَمَدُ.
ثواب الزهاد
فَوَاللَّهِ لَوْ حَنَنْتُمْ حَنِينَ الْوُلَّهِ الْعِجَالِ وَ دَعَوْتُمْ بِهَدِيلِ الْحَمَامِ وَ جَأَرْتُمْ جُؤَارَ مُتَبَتِّلِي الرُّهْبَانِ وَ خَرَجْتُمْ إِلَى اللَّهِ مِنَ الْأَمْوَالِ وَ الْأَوْلَادِ الْتِمَاسَ الْقُرْبَةِ إِلَيْهِ فِي ارْتِفَاعِ دَرَجَةٍ عِنْدَهُ أَوْ غُفْرَانِ سَيِّئَةٍ أَحْصَتْهَا کتُبُهُ وَ حَفِظَتْهَا رُسُلُهُ لَکانَ قَلِيلًا فِيمَا أَرْجُو لَکمْ مِنْ ثَوَابِهِ وَ أَخَافُ عَلَيْکمْ مِنْ عِقَابِهِ.
نعم الله
وَ تَاللَّهِ لَوِ انْمَاثَتْ قُلُوبُکمُ انْمِيَاثاً وَ سَالَتْ عُيُونُکمْ مِنْ رَغْبَةٍ إِلَيْهِ أَوْ رَهْبَةٍ مِنْهُ دَماً ثُمَّ عُمِّرْتُمْ فِي الدُّنْيَا مَا الدُّنْيَا بَاقِيَةٌ مَا جَزَتْ أَعْمَالُکمْ عَنْکمْ وَ لَوْ لَمْ تُبْقُوا شَيْئاً مِنْ جُهْدِکمْ أَنْعُمَهُ عَلَيْکمُ الْعِظَامَ وَ هُدَاهُ إِيَّاکمْ لِلْإِيمَانِ.

متن فارسی

خطبه اي است از آن حضرت (علیه السلام): خطبه اي است از آن حضرت که مردم را به زهد ورزيدن در دنيا تشويق فرموده و پاداش خداوندي را بر پارسايان و نعمتهاي خداوندي را که به مخلوقاتش عطا نموده است بيان مي دارد.

آگاه باشيد، استمرار حيات دنيا هر لحظه اي قطع مي شود و به گذشته مي خزد و انقراض لحظات خود را اعلام مي دارد و حقيقت اصلي آن که در پشت پرده است، ناشناخته مي باشد (و يا آنچه که از دنيا خوشايند است، ناخوشايند مي گردد). دنيا باسرعت شديد پشت به زندگان مي نمايد و ساکنان خود را به سوي فنا دفع مي کند و همسايگانش را با آهنگ مرگ مي راند دنيا شيريني خود را تلخ و صافي خود را تيره ساخته است. از اين دنيا چيزي نمانده است، جز ته مانده آبي در ظرف دستشوئي، يا چيزي جز جرعه آبي اندک که اگر تشنه اي آنرا بمکد، سيراب نشود. اي بندگان خدا، تصميم به کوچ از اين دنيا بگيريد که فنا سرنوشت همه مردم آن است و آرزوي بي اساس در اين دنيا شما را مغلوب نسازد و کشش زمان براي شما طولاني تلقي نگردد.

ثواب پارسايان

سوگند به خدا، اگر مانند شتر بچه گم کرده بناليد و چونان کبوتري که يار مانوس خود را از دست داده است، زاري کنيد و مانند تارکان دنيا از خوف و خشيت فرياد برآوريد و از اموال و فرزندان خود دل کنده براي طلب اعتلاي منزلت و تقرب به بارگاه ربوبي، يا براي بخشوده شدن گناهي که کتابهاي الهي آنرا شمرده و رسولانش آنرا حفظ کرده اند رو به خدا برويد، در برابر آن پاداشي که از خدا براي شما اميد دارم و در برابر کيفر و عقابي که براي شما مي ترسم اندک خواهد بود

نعمت هاي خداوند

و سوگند به خدا، اگر دلهاي شما ذوب شود و چشمان شما به جهت رغبت به لطف او يا به جهت بيم از عذاب او (به جاي اشک) خون بريزد، سپس به مقدار بقاء دنيا دراين دنيا عمر کنيد، اعمال شما شايستگي برابري با نعمتهاي عظيم خداوندي و هدايتي که براي برخورداري از ايمان به شما عنايت فرموده است، نخواهد داشت.