حاكم اسلامى ، پاسبان خدا در زمين اوست.
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >   ترجمه ( محمدتقی جعفری)  >  به معاويه ( نامه شماره 37 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
برای دسترسی سریع به نامه مورد نظر، شماره نامه را وارد کنید
برای دسترسی سریع به حکمت مورد نظر، شماره حکمت را وارد کنید

متن عربی

37-  و من کتاب له ( عليه السلام ) إلى معاوية :
فَسُبْحَانَ اللَّهِ مَا أَشَدَّ لُزُومَک لِلْأَهْوَاءَ الْمُبْتَدَعَةِ وَ الْحَيرَةِ الْمُتَّبَعَةِ مَعَ تَضْييعِ الْحَقَائِقِ وَ اطِّرَاحِ الْوَثَائِقِ الَّتِي هِي لِلَّهِ طِلْبَةٌ وَ عَلَى عِبَادِهِ حُجَّةٌ فَأَمَّا إِکثَارُک الْحِجَاجَ عَلَى عُثْمَانَ وَ قَتَلَتِهِ فَإِنَّک إِنَّمَا نَصَرْتَ عُثْمَانَ حَيثُ کانَ النَّصْرُ لَک وَ خَذَلْتَهُ حَيثُ کانَ النَّصْرُ لَهُ وَ السَّلَامُ.


متن فارسی

نامه اي است از آن حضرت (عليه السلام) به معاويه:

خدا پاک و بري از نواقص است. چه قدر به هواهاي مستند به بدعت و شک و ترديدهاي ناشي از پيروي شيطان و هوس هاي حيواني ملزم شده اي. اين الزام نابکارانه تو همراه با ضايع کردن حقايق و زير پا گذاشتن پيمان هايي است که خداوند عمل به آنها را از تو خواسته است و مردم درباره آنها عليه تو حجت دارند. و اما پرگويي تو پيرامون عثمان و قاتلان او، جز اين نيست که تو مردي هستي که در آن هنگام که پيروزي را از آن خود مي ديدي، او را ياري کردي و در آن موقع که پيروزي براي او لازم بود او را تنها و شکست خورده رها کردي. والسلام.

قبلی بعدی