31 - درباره طلحه و زبیر |
41 - نهي از حيله گري |
51 - منع از برداشتن آب فرات |
|
32 - معني جور زمان |
42 - ترساندن از هوي و درازي آرزو |
52 - تشويق مردم را به زهد ورزيدن... |
|
33 - ارزش واقعی دنیا در نزد حضرت... |
43 - پيشنهاد آمادگي براي نبرد با... |
53 - توصيف مشخصات قرباني |
|
34 - جنگ با مردم شام |
44 - توبیخ مصقله بن هبيره |
54 - توصيف ياران در جنگ صفين |
|
35 - پس از داستان حکميت |
45 - خطبه عيد فطر |
55 - تاخير در شروع جنگ |
|
36 - در ترساندن خوارج |
46 - دعای مسافرت به شام |
56 - توصيف اصحاب پيامبر اکرم |
|
37 - پس از حادثه نهروان |
47 - پیش بینی درباره کوفه |
57 - توصيف مردي پليد |
|
38 - علت نامیده شدن شبهه |
48 - حرکت به سوی شام |
58 - نفرین امام به خوارج |
|
39 - فرمانم نمی‌پذیرند، و جواب نمی... |
49 - صفات ربوبي و علم الهي |
59 - خوارج کشته می‌شوند |
|
40 - داوری از آن خداست |
50 - فتنه ها موجب ويراني عالم |
60 - خبر از پايان کار خوارج |
|
31 - وصيتي است از آن حضرت به امام... |
41 - به يکي از کارگزارانش |
51 - به ماموران ماليات |
|
32 - به معاويه |
42 - به عمر بن ابي سلمه |
52 - به فرمانداران شهرها |
|
33 - به قثم بن عباس کارگزار مکه |
43 - به مصقله بن هبيره شيباني |
53 - عهدنامه مالک اشتر |
|
34 - به محمد بن ابي بکر |
44 - به زياد بن ابيه |
54 - به طلحه و زبير |
|
35 - به عبدالله بن عباس |
45 - به عثمان بن حنيف انصاري |
55 - به معاويه |
|
36 - به برادرش عقيل بن ابيطالب |
46 - به يکي از فرماندهان خود |
56 - به شريح بن هاني |
|
37 - به معاويه |
47 - وصيت به حسن و حسين عليهما... |
57 - به مردم کوفه |
|
38 - به مردم مصر |
48 - نامه اي است از آن حضرت به... |
58 - درباره جنگ صفين |
|
39 - به عمروعاص |
49 - به معاويه |
59 - نامه به اسود بن قطبه |
|
40 - به يکي از کارگزاران خود |
50 - به اميران سپاه خود |
60 - نامه به فرمانداران ارتش |
|
31 - پايه هاي ايمان، كفر و شك |
41 - جایگاه زبان |
51 - از رسوايي بترس |
|
32 - زشتي و زيبايي پديده آدمي |
42 - بيماري گناهان را ريزد |
52 - عفو، سپاس از قدرت |
|
33 - تدبير و بخشندگي |
43 - خبّاب، يار صادق امام |
53 - در جستجوي نيازمندان باشيد |
|
34 - چشمداشت، ضدّ ارزش |
44 - یاد معاد |
54 - ارزش انديشه، فرهنگ و مشورت |
|
35 - آبروي ديگران را پاس داريد |
45 - ولايت علي (علیه السلام)،... |
55 - تفسير شكيبايي |
|
36 - خواهشها، كمند سقوط و انحراف |
46 - خودپسندي، گناه بزرگ |
56 - ناداري پسنديده نيست |
|
37 - به شخصيّت خود احترام گذاريد |
47 - ملاك ارزش انسان |
57 - ارزش قناعت |
|
38 - چهار فضيلت اخلاقي |
48 - پيروزي در چيست ؟ |
58 - هشدار به ثروتمندان |
|
39 - شناخت اولويّتها |
49 - شناخت جوانمردان و فرومايگان |
59 - پذيرش انتقاد |
|
40 - زبان در پناه قلب |
50 - درخت دوستي به نشان |
60 - اختيار زبان |
366- وَ قَالَ ( عليه السلام ) : الْعِلْمُ مَقْرُونٌ بِالْعَمَلِ فَمَنْ عَلِمَ عَمِلَ وَ الْعِلْمُ يَهْتِفُ بِالْعَمَلِ فَإِنْ أَجَابَهُ وَ إِلَّا ارْتَحَلَ عَنْهُ.
و فرمود: علم (طبيعتا) با عمل همراه است، پس هر كس علم به چيزي پيدا كرد، به آن معلوم عمل نمود. و علم به عمل دعوت مي كند. اگر عمل آن را اجابت كرد، با آن خواهد بود وگرنه كوچ مي كند و از صحنه وجود آدمي خارج مي شود .
قبلی بعدی
قم - میدان جانبازان - خیابان شهید فاطمی روبروی کوچه 21 ؛ شماره تماس: 37745111-025
