متن عربی

200-  و من کلام له ( عليه السلام ) في معاوية:
وَ اللَّهِ مَا مُعَاوِيَةُ بِأَدْهَى مِنِّي وَ لَکنَّهُ يَغْدِرُ وَ يَفْجُرُ وَ لَوْ لَا کرَاهِيَةُ الْغَدْرِ لَکنْتُ مِنْ أَدْهَى النَّاسِ وَ لَکنْ کلُّ غُدَرَةٍ فُجَرَةٌ وَ کلُّ فُجَرَةٍ کفَرَةٌ وَ لِکلِّ غَادِرٍ لِوَاءٌ يُعْرَفُ بِهِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَ اللَّهِ مَا أُسْتَغْفَلُ بِالْمَکيدَةِ وَ لَا أُسْتَغْمَزُ بِالشَّدِيدَةِ.

متن فارسی

خطبه اي است از آن حضرت (علیه السلام) درباره معاويه:

سوگند به خدا، معاويه داهي تر و هشيارتر و زيرکتر از من نيست، ولي او عهد مي شکند و مرتکب فسق مي گردد و اگر زشتي پيمان شکني نبود، از داهي ترين مردم بودم، ولي براي هر پيمان شکني فجور (گناهي) است و هر گناهي، موجب تيرگي قلب مي گردد. و براي هر عهدشکني در روز قيامت پرچمي است که با آن شناخته مي شود. سوگند به خدا، نه با حيله گري مي توانند مرا اغفال کنند و نه با سخت گيري مي توانند عاجزم نمايند.