مردم ستمكار را سه نشان است: با سركشى به مافوق خود ستم روا دارد، و به زير دستان خود با زور و چيرگى ستم مى كند، و ستمكاران را يارى مى دهد.
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >   ترجمه ( محمدتقی جعفری)  >  با عبدالله بن زمعه ( خطبه شماره 232 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
برای دسترسی سریع به نامه مورد نظر، شماره نامه را وارد کنید
برای دسترسی سریع به حکمت مورد نظر، شماره حکمت را وارد کنید

متن عربی

232-  و من کلام له ( عليه السلام ) کلم به عبد الله بن زمعة و هو من شيعته، و ذلک أنه قدم عليه في خلافته يطلب منه مالا:فقال ( عليه السلام ):

‏إِنَّ هَذَا الْمَالَ لَيْسَ لِي وَ لَا لَک وَ إِنَّمَا هُوَ فَيْ‏ءٌ لِلْمُسْلِمِينَ وَ جَلْبُ أَسْيَافِهِمْ فَإِنْ شَرِکتَهُمْ فِي حَرْبِهِمْ کانَ لَک مِثْلُ حَظِّهِمْ وَ إِلَّا فَجَنَاةُ أَيْدِيهِمْ لَا تَکونُ لِغَيْرِ أَفْوَاهِهِمْ.


متن فارسی

خطبه اي است از آن حضرت (علیه السلام): اين سخن را به (عبدالله بن زمعه) فرمود که از شيعيان اميرالمومنين (علیه السلام) بود و در روزگار خلافت نزد آن حضرت آمد و مالي از او طلب کرد.
 قطعي است که اين مال (بيت المال مسلمين) نه مال من است و نه مال تو، و جز اين نيست که از غنيمت و محصول جهاد آنان، اگر تو در جهادي که آنان کرده اند شرکت داشتي، براي تو هم مانند آنان سهمي مقرر بود. و در غير اين صورت، اندوخته دستشان به دهان ديگران نمي رسد.

قبلی بعدی